Pınar Koç Şiirleri - Şair Pınar Koç

Can dostum,
Biricik sırdaşım,
Arkadaşımsın artık…
Seninle yaşadıklarımı nasıl unuturum bilmiyorum,
Ama artık can dostumsun..
Sana bakarken gözlerimdeki aşkı,

Sen sevmekten ne anlarsın be adam! ! !
O son bakışları istiyorum,
Sessiz ve derin…
Unuttuğumu mu zannettin?
Asla! ! !
Kalbime kazıdım o bir lokma sıcak ekmek gibi

Karartma gecelerindeyim artık!
Veya dipsiz bir kuyuya atılan,
Bir çakıl taşı...
Unutulmuşluğumun son haddindeyim,
Kurumuş hazan yapraklarının sarısında...
Kalbimin derin,sessiz çığlıklarında

Sana ‘yar’dedim.
Sana can-ı gönülden
Memleket,diyar dedim.
Özlemlerim dedim,
Hasretlerim dedim,
Acılarım

Buralardan kaçtığımı zannediyorum
Senide yanımda götürdüğümün
Farkında bile değilim…
Ölümsüzlüğü taşıyorum belki kalbimde,
Belki yarınlarımı veriyorum avuçlarına!
Umutsuz haykırışlarımda

Uzat ellerini de dertlerin bana geçe,
Dostumsun yüreğimde bütün mekanlar senin.
Derdinle ağlamazsam,gözlerim yardan geçe,
Dostumsun yüreğimde bütün mekanlar senin.

Görürüm gülmez yüzün,acıtanı üzerim.

Bak gece,
Hiçbir şey sana meydan okuyamıyor!
O bildiğimiz koskoca güneş ışıkları bile! ! !
Sadece başkaldırıyor yıldızlar sana…
Ali’nin defterinden kırpıştırılmış,
Yaldızlı beyaz kağıtlar gibi

Gözlerim mi yalan söylüyor,
Yoksa bakmaktan nefret ettiğim aynalar mı…
Bu her dakika değişen ben miyim,
Yoksa hayatımın gözleri mi?
Geriye dönüp bakmaya korkar oldum,
Ben miyim?

Gökyüzü mavi idi…
Birden gözlerin gibi simsiyah oldu.
Göğün simsiyah gözlerinden,
Birkaç damla derken
Sicim gibi kan aktı….
Ellerimi uzattım yağan yağmura

Yalnız bir gecenin koynunda,
Yalnız bir sevdanın
Son dakikalarını yaşamaktayım…
Vurulmayı bekleyen atlar gibiyim…
Koparın artık uğurböceklerinin kanatlarını,
İçine göz yaşlarımı doldurmalıyım…