Özlem Saba Şiirleri - Şair Özlem Saba

Aklım başımda değil ki benim.
Kalbimde!
Her insanın başka başka yerlerinde olabileceği gibi...

İlk sözü akıl
Son sözü ten söyler

Aşk denilen şey, sizin sandığınızdan çok başka bir şey

Yaşamayan bilmez

Aç pencereni çocuk
Bu gece ışık yağıyor
Bir yıldızın şavkı vururken yüzümüze
Ay gecemizi aydınlatıyor

Bir Aydın'lık müjdecisi

Çeşit çeşit insan.
Harf ve sayı isimlerinde.
Bir kısmı ışıkta .
Bir kısmı karanlıkta.
Harf harf onlar.
Sayı sayı.

bunca sözcük yığınının ne anlamı var, edebî değeri var mıdır, kime ve ne için yazıyorum bunu bilmiyorum.
Ama şunu biliyorum ki; yazmasan sanki öleceğim.
Nefessiz kalacak ve boğulacağım...
Hatta yazmak bile yetmiyor artık bana, sanırım bağıracağım..

Aç avuçlarını
Giderken unuttuklarını koyacağım

Ruhum sende kaldı
Bu bedenle tek başıma ben ne yapacağım

Birlikte olduk belki
Fakat hiç 'Bir' olmadık seninle

Yaraların başkaydı
Tutkuların başka

Bir sigara önceydi hatırlıyorum
Bir olta attım ısız sulara
Yine yokluğun takıldı bahtıma

Deryada çekilirken yüzün
Senden kalan izleri yükleyip ağlara

Okullu değilim
Alaylıyım
Ve kitap-sızım

Her şeyi
Kendi Aşk kitabımdan okumaktayım

Seni buldum ya sonunda
Gözlerim açık kalmadan

Gök ruhumu
Yer tenimi almadan