Bazen gitmek gerekir her yerden
...
Özlemek bana aitti
Benim adım Özlem'di
Ama siz insanlar onu da aldınız elimden
Özleyemez oldum hiçbirinizi
Bi'yerlere yetişmeye çalışır gibi
Bi'yerlerden kaçar gibi
Önümde rüzgâr
Arkamda güneş
Bazen gölgemi yakalıyor
Bazen de bulutlara karışıyorum
Buğulu gözlerle bakardım dünyaya
Nedense küçücük şeyler hep aklımda
Seni mutsuz eden dünya malında
Aklım olmadı ki, söyleyeyim sana
ÖZLEM SABA İLE İÇ SES , RUHSAL YOLCULUKLAR
Hiçbir şey yapmamak da çok şey yapmakmış meğer
Hem de kendin için
Taş gibi yerinde ağır
Biraz Hüzzam, Biraz Saba makamında bu sabah yüreğim sanki
Kaybetmiş, yenik bir Kadından daha acınası, daha korkulası yokmuş meğer ki
Belki de daha güzeli
Ben bir kadını hiç sevemedim.
Mecburen beni sevmesini bekledim.
Önce özürlü dediler bana.
Sonra özür dileyip, engelli dediler.
Çünkü özür kusur demekti.
Ben kusurlu değildim ki.
Neden var bu pencereler
Çünkü pencereler
Hayata bakar
Hayat da size bakar
Baktığınız yerden
Ateşten korkar mı hiç pervane,
Ateş ki sevdalının ay ışığıdır.
Zulmedilen değildir aslında yanan.
Ateş zulmedenin kendi cehennemidir...
Pink Floyd her zaman iyi gelir
Bazen tükürebilmek için acıyı
Hep bir ağızdan bağırmak gerekir
Özlem SABA
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!