Özkan Özdoğan Şiirleri - Şair Özkan Özdoğan

Özkan Özdoğan

Utanır ellerim
bakmayın onlara..
Erken baharlarından,
geç kalınan uzaklardan,
bir ağaca yaprak olamayışlarından.
Ne umar geçen zaman

Devamını Oku
Özkan Özdoğan

güzeldir gün,
duvarın üzerinde uyuklayan bir kedi
ya da denize doğru uçan
çığlık çığlığa bir martı varsa
mavi göğün altında.
bir trenin gürültüsüyle bölünüyorsa

Devamını Oku
Özkan Özdoğan

benle ne ilgisi var dünyanın;
ne ilgisi var sözlerin,
söylenip de tutulmayan
öylesine sözlerimin.
yeminlerin ne ilgisi var düşlerle;
gidilse de görülmeyen

Devamını Oku
Özkan Özdoğan

Trenler geliyor,
geçiyor trenler
soldan sağa,önümde
arkamda..
İnsanların işleri başında,
bekliyorlar yolcular istasyonda

Devamını Oku
Özkan Özdoğan

Kayboluyorum kendi içimde,
her tekrarlanan yanılgı
ve her sessiz cümlenin
varlığımla kederlenmiş odayı
terk edişinde.
Ben nereye bıraktım

Devamını Oku
Özkan Özdoğan

bulutlara aldanıp da
yağmur olma çocuk..
bil ki üzerine düştüğün yaprak
her an yeşil değil..
toprağa sarılıp da,
filizlenme sakın..

Devamını Oku
Özkan Özdoğan

ne bir hastalık halidir aşk,
ne de kör bir tutkunun
köleliği..
bir yudum suyla
susuzluğunu gidermek,
bir parça ekmekle

Devamını Oku
Özkan Özdoğan

Gece sabaha kavuşurken,
uzayan bir gölge olur varlığın,
güneş yükselirken küçülür
sıcağın en korunda
kaybolursun ayaklar altında.
Akşama varmadan uzayan halin

Devamını Oku
Özkan Özdoğan

bilmediğim şeyler söyleyin bana,
öyle ki;
bildiğim ne varsa yavan gelsin.
şaşırdığım yağmurlara bile
şaşmaz olayım,
gittiğim yolların sonunda

Devamını Oku
Özkan Özdoğan

Her sabah gün ağarmadan,
bir çiçeğin rengiyle açılıyor gözlerim;
mavisinde ayrı deniz,
morunda ayrı rüyalar sabahçı.

Toprağından aldığı yağmurları,

Devamını Oku