Özkan BÜYÜKBURÇOĞLU: 1974 Aydın Söke doğumlu. İlk orta ve lise öğrenimini Söke’de tamamladı. İşletme Fakültesinden mezun olup Kamuda memur olarak çalışmaktadır.
Mahlas isimle yazmış olduğu şiirlerini www.facebook.com/ozkan.buyukburcoglu ve http://www.antoloji.com/ adresinde yayınlamakta olup şiirle yaşamayı şiirle yaşlanmayı arzu etmektedir. Vefa İlk şiir kitabıdır.
“Şiiri tanımlarken şiiri hep bir liman olarak gördüm. Azgın sularda gezerken, insanlardan kaçarken, başım ağrırken yahut kimsesiz kaldığımda dertleşirken bir sığın ...
Söz verdiğim gibi olacaktı her şey,
Her hatıra lâl olacaktı.
Kör, sağır ve dilsiz bir adam,
Kör, sağır ve dilsiz bir kadın,
Velhasıl,
Kör, sağır ve dilsiz bir aşk!.
VEDA REDDİYESİ
Gitmek kolay;
Değildi dostum,
Elbette bir nedeni vardı gittiysem.
Ben bir korkuluk değildim ki ekin tarlasında,
VEFA
Kalmadı ise vefan,
Vefasız sayılırsın.
Senin pencerenden gözüken dünya,
Benim penceremden zindandır.
Kapanır mı sandın bu yaraları sen,
Kapanmaz yaralar dostun açtığı yerden.
Acılar büyür gider karanlık gecelerde,
Muhtaç kaldık biz dostun acı sözüne.
Yoksun...
Yokluğun acımtırak bir renk aldı,
Maviden kırmızıya geçer gibi,
Okyanustan çöle çıkar gibi,
Yoksun;
İnsan her zaman yolcudur be dostum,
Hep batıya doğru gider, gün batımına,
Bilmezsin nerededir son durak,
Hangi yolda yada hangi dostun yanında,
Hayat bir yoldur…
Yoldaş ararsın bulamazsın,
Yırttım attım elimde kalan son mektubu da,
Dedim ki senden bir şey kalmasın,
Kalmasın hiçbir iz,
Hiçbir anı.
Öylece acemi sevdalar da,
Usta ettin sen beni.
Biberimsi değildi acılarımız,
Yanan sadece dudaklarımız ve ağzımız değildi,
Yangındı her yerimiz,
Yüreğimiz...
Dil altı hapı gibi adın,
Dilimin altında saklı,
Adın ki;
Söylesem ateşim düşer,
Söylesem kendime gelirim.
Senin adın ki gönle şifa,
Pişmanlık,
Zindanda işkence gibi,
Günah,
Ateş gibi.
Zindanda ateşle dağlıyorlar ey Sevgili,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!