Özgen Öz Şiirleri - Şair Özgen Öz

Nasılda açmış gözleri kara kara,
al al gelincikler...
Oysa Haziran'da ölmek nedir bilmezler
Ölmek zordur...
Haziranda ölmek, çok daha zor
Yürek sustu, kalem sustu

Ne kadar savrulmuşum
Sol yanımdan vuruldukça
İmgesiz hedefler
Kök saldı acılara yüreğim
Iskalamadan düşüncelerimi
Hiclikten bir hece

Olur ya bir gün
Yıllar sonra
bir sokak başında karşılaşırsak
Sadece susarak bakarım gözlerine.
Belki titrer dudaklarım
Boğazımda düğümlenen kelimeler

Yıllar gelip geçti habersiz
Bilmem hatırlatmısın,
Bir Eylül akşamıydı gidişin,
Ne vefasız bu mevsim...
Ne yitik bu sonbahar
Dökülüp hazan oldu yapraklar

Kaç aşk varki kalbimizde bize kalan
Belki ilk gençliğimizde.
Belki İlk acılarını birlikte keşfettiğimiz
İnandığımız şeyler için
Kaç yıl belki kalbimizde sürüyerek gôtürdüğümüz
Bilirsin aklında hep hüzzam bir şarkı

Ne kadar acıtırsa açıtsın hayat,
İnsan her sabah bir güneş gibi yeniden doğabilir..
Bir çocuk sevinciyle yeniden boyayabilir yürüdüğü yolları o çocuk ruhuyla...
Bahara aldanmış hiçbir çiçek hiçbir ağaç yoktur aslında,Açsa dahi asla utangaçlıklarla pişmanlıklarla sarılmaz ne gecede aya ne güneşe nede yaşamaya...

Issız bir adam
Saçı sakalı darmadağın
Bıyıkları sakalları sararmış sigaradan
sırtında yeşil parkası
Dudakları arasında bitmiş cigarası
Bileni yok,çok zaman...

Gönlümün derin ve ıssız vadilerinden yükselen sessizliğin NEVASIDR şiirlerim ve yazılarım.
Kimine göre AŞK,kimine göre BOŞ,olsada sözlerim.
yüreğimden yükselen NEVADA gizlidir
yaşanmışlıklarım ve yürüdüğüm yolda ayak izlerim.
yaşamayan yazamaz
yazsada etkili olamaz.

Çözülünce düğümü gecenin
Ortada kaldı sabah seyrinde
Susturulmuş tüm renkleri
Az içince
Şiirle baktığım
Loş İzmir sokakları..

Kara talihinin kırmızı gülleri
Sonsuz gökyüzü,güneş
Ay ve yıldızlar
En güzel bahar çiçekleri ve kuşlar
Sizin olduda
Gün görmemiş yüreğiniz