Özgen Öz Şiirleri - Şair Özgen Öz

"Çaresizliğimdendir bu içimdeki yangın..."

Söndüremediğim bir ateş var içimde,
Ne zaman susmaya çalışsam
Bir alev daha düşüyor yüreğime.
Konuşsam yaralıyor,

Hayalleri koşuyor
Söylediği şarkılar peşi sıra
Güvercinler konuyor
İçinde terkedilmiş,
yitik yüzlü çocukluğuna....
Ahhh

Çocuklar
Olmadık anda
Bir sokak arasında
bir bozkırda..
kurtulamazlar dizlerine konan yaradan...
sonra....

Dedim ya,
adını koyamadığım sevdamsın
saklamak mıydı seni sevmek
yüreğimin en derin yerinde
ıssız bir limana atmak gibi kendi kendini
işte yaşamak öylece

Dinle sevdiğim;
Usulca kapat gözlerini
dinle kalbimin sesini
dinle....
denizler en mavi,
ormanlar en yeşil olsun gözlerinde....

Dostluk ellbisemiz nede güzel dokunmuş yüreklerimize
Canla,
Sevgiyle,
Samimiyetle,
Cana can ile
Can dostum...

Düşle beni kadınım
Bir akşamüstü
gelincik tarlasına bürünmüşken gökyüzü
Öylesine kızılca,
bir serçe sevinciyle
bir güvercin umuduyla

Saçların dört mevsim ayr ayrı bir sevda
Sanki büyülü bir sır gibi savrulur rüzgarda
yeni doğmuş bir bebeğin kokusunda
Kokladıkça sol yanım huzur dolar
can bulur Elvis çiçeğim..
Sen hiç bir tarihin yazmadığı

Yaprakları dökerken Eylül,
Vurulur düşlerimde
Yaz kanatlı güvercinler
Aylar yıllar tükendi
Yine geldi
seni benden bir daha aldı Eylül ayı

Bir Eylül ortası,
Zaman gece yarısı,
Dışarda deli bir rüzgar
Yaprakları koparıyor dallarından...
Oysa ay daha parlak,
Işığı daha soğuk