Benim Kadınım
Sensiz kaldığım her an, nefessiz bir gecedir bana...
Zaman akmaz, dünya dönmez,
Kalbim sensizliğin en dipsiz kuyularına düşer.
O yemyeşil gözlerin var ya…
Ben sana gel diyorum
Gel insanları boşverelim
Göçmen kuşlar gibi bir akşamüstü
Güneşi yükleyip umutlarımıza
hiç düşünmeden bir trene binip
bilmediğimiz bir yere gidelim öylece....
Büyük Aşkları bilirsin..
Öpüşmek yok..
Hiçbirsey yok...Çok saf
Bu yüzden büyük
Duygular
Dile getirilmeyen duygular unutulmazdır...
Biliyorsun ben.....
Ruhumdan akıp gelen şiirlere sarıp sarmaladım seni,
Biliyorsun hala eskisi gibiyim
Biraz yorgun...
Biraz sarhoş...
Birazda kendi kendime konuşurken
takvim yaprakları dökülecek bir bir ardı sıra
Akarken zaman hayatın boşluğuna
Sonra mevsimler geçecek bir bir
Devşirirken hatıralar kendi kendince
Ve sen sevdiğim
Yağmurların ıslattığı yollardan gelip gecerken
Bilmezler sevdiğim;
Sen uzak bir yerde
Ben bu kentte,
Kaç kez özlemlerle yıktık geceleri
Yapayalnız hayaller içinde
Yüreğimize
Yorgun akşamın sabahındayız
Gülsekte kuşlar ucmuyor gökyüzünden
İçimdeki durgun zamandayız sanki
Konuşmakta bir ihtimale dönüyor
Bütün bildiklerim hüsran oluyor
Susuyor yüreğimin dili
Bir insan gelir
Bir gülümseyişle unutursun,tüm dertleri
Papatyalardan iklimler kurulur yüreğine hevenk hevenk
Sanısınki gökkuşağını sekizinci rengi sensin
Sanırsın ki ömrün hep bahar
Kış aylarında ruhun çiçek açar
Bir kadın vardı
Yıllar gelip geçtikçe
ne sırlar örüyordu zamana
Ne çok sessiz cümleler kuruyordu
gizli sesi olmayan
içten içe.....
Bir kelebek ömrüdür ayrılık
Aşkın nefesini öperken ta derinden
Oysa sevdiğim,
Gülüşün yıldızlardan yakomoz
gözlerimde hep bir gece yarısı
İçimde gökyüzü
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!