Özdemir Aydın 2 Şiirleri - Şair Özdemir ...

yaralar henüz sarılmamışken
sevdiklerimiz defnedilmemişken
Hatay'dan bir haber geldi,
yarama elim basıp ağladım
oldu mu şimdi bu Hatay'ım, oldu mu.

ey gözlerimin buğusu
eğreti telaşlarımın aymaz süngüsü.
aykırı direnişler büyüttüm,
saydım birer birer, kırk parçaya bölündüm.
hep sana
hep Sani yüksündüm

Biz, aynı pınarın suyu,
Aynı dağın çiçekleriydik.
Yetmiş bin renkte açardık.
Ağlaşsak gök yırtılır,
Haykırsak dağlar yıkılırdı.
Bir dağ yamacında,

Bütün kötülüklerin öksüz yavrularını biz emzirdik sancıyan mememizden...
Biz büyüttük bizi öldüren acıları...

verdiğim değerden mi,
yoksa ruhumun inceliğinden mi,
bir yanar dağ gibi yanıyor bütün umutlarım,
gözlerimin önünde.
kuruyup gidiyor ormanlarım,
kayıp gidiyor kum gibi avuçlarımdan sen'lerim.

göç eder bu elden eylül kuşları
dağların çığlığı deler gökleri
bülbül figan eder döker yaşları
bu ayrılık vakti öldürür beni.

derdi derdest edip gömsem sineye

Herkesin saklı bir dünyası var...
Hani diyorum arı nerden bilsin çiçeğin öyküsünü, mevsimin samimiyetsizliğini...
İnsan yaş aldıkça değil, yaralandıkça olgunlaşıyor...
Zamanla zihin biraz daha net, düşünceler biraz daha olgun, insanlara biraz daha mesafeli oluyorsun...

Dalımız bahardır, gövdemiz güneş
Rüştüne ermemiş sözler bize eş
Ucu şiir tüter serkeş gönlümün
Ölmeden ölmeler secdede başlar

Zaman tünelinden geçti bu kışlar

kırdıkları yerden kök saldım,
daha güçlü olacağım,
gözümü budaktan sakınmayayım derken,
dal, budak oldum anne.
gücümü kesiklerimden,
öcümü baltadan çıkardım.

umutlar tükenir, hayat burcundan atlarsın
çekilmez ayrılık acısı, yaşı olmaz ölümün.
ölçüsünü bilmezsen, arkasından bakarsın
varsa eğer yüreğin, yaşı olmaz ölümün.