Özcan İşler Şiirleri - Şair Özcan İşler

Ayağa kalk yıkılmamak üzere,
Akıllı ol, şuurlu ol yiğidim.
Kuyruk gibi takılmamak üzere,
Akıllı ol, şuurlu ol yiğidim.

Tek başına göçebe, bir ardıcın dibinde,
Mehtaplı şu geceye efsun eklermiş gibi,
Oturdum saatlerce hayal sessizliğinde,
Bir meçhul sevgiliyi burda beklermiş gibi.

Yoksul ölse umursama, yesin var,
Yok be Dünya adaletin yok senin.
Kim diyorsa, külâhıma desin; "var",
Yok be Dünya adaletin yok senin.

Yokluğun içimde derin bir yara,
Ellerim, elini tutmaya hazır,
Hüzünle çöken şu ilk karanlıkta,
Sen ve ben uzakta, ayrı ayrıyız.

Canımızdan vazgeçtik gönlümüzden vurulduk,
Yok yere hiç uğruna kaç kere öleceğiz?
Uçurumlardan geçtik tam zirvede yorulduk,
Yok yere hiç uğruna kaç kere öleceğiz?

Günü kurtaranlar yarını çaldı,
Yolsuzluk yol olmuş, yoksulluk bitmez.
Talan edilmemiş neyimiz kaldı?
Yolsuzluk yol olmuş, yoksulluk bitmez.

Çalışana pişen, yatana düşer,

Tartmaya kalkmayın dostlar sabrımı
Yorgunum düşersem kalkmam imkânsız.
Bir gün sendelersem, kazın kabrimi
Yorgunum düşersem kalkmam imkânsız.

Merhamet dilenmem kalbi kayadan

Taşlara düş ekmeden,
Yorma kendi kendini.
Aşk acısı çekmeden,
Gözyaşları dökmeden,
Anlayamazsın beni.

İnce, zarif insanda var
Çok nadide çiçek kadar.
Sıkmaz dünyada insanı
İnsanın sıktığı kadar.

Sayısız nimetlerle bu dünyayı donatmış,
Yüce Allah insanı kulluk için yaratmış.
Eşrefi mahlûk diye can evine ruh katmış,
Yüce Allah insanı kulluk için yaratmış...