Ozan Efe Şiirleri - Şair Ozan Efe

parlaya çiçek rengi dağı taşı düz edip
sağa sola kaydırın kafama koca kazan
ince daldan ahengi çarpıyor gibi bazen
görmeyeni saydırın ardına düşen yedip

gelincikten alından güneş dolar avuca

özlem alında değer dünyam bize edecek
gülümsesen yetecek düşünebilsek azcık
gitme salında meğer barış gölü yedecek
gülümsesen yetecek düşünebilsek azcık

arada bir sorduğun insan kokusu sinsin

bir şeyler iletmek istediğimde
saçaklarında buz sarkıtır evin
karmakarışığın gösterdiğimde
çoğalır sıkıntın dağdağa devin

pencerede neden gözleyenleri

bir dem dolusu
ezgiler dinleteyim
cura kopuzu
şelpeye inleteyim

yum

gönül gözün görür senle görmese
gönderdiğin dosta güle bir dokun
gören tözün sımsıcacık yormasa
çığırırsan dost bülbüle bir dokun

tuzağından tuzak yakın evlerden

ateşi közü duysan
göze gelirdi sevgi
güneşi özü yaysan
söze gelirdi sevgi

uykusuna batanlar

deliye devrederim açtım ağzımı yumdum
gözü dibe daldırdım sustum sessizliğine
başından zorluk doğar uyarsan zırdeliye
sensizliğine mor gün gelir güne akşamla

nice umuda doldu hüznünün burgacında

dağarımın sözcüğü
dolu dizgin gidecek
engel olur gözcüğü
kuyruğunu yedecek

renkleriyle seslerin

seni görebilmeyi, inanın çok isterdim
düşünerek gezdiği, çileli yollardasın
yarı bele dek ulaşıp, silineceksin yeni
kollardasın kuş gibi, ağırlığına yeğni

eğmişi çeğmelice, başına yük olmasın

var oldun
yar oldun
daha ne isterim

yaşadım güzelce
dolu dolu