Ozan Efe Şiirleri - Şair Ozan Efe

deniz kokar terin tuzlu mu tuzlu
doğa eser serin buzlu mu buzlu

ana mercan baba yosun olunca
kalabalık dünyan sesin dolunca
susuzluğun geçer tasın dolunca

beş kitap okuyunca
filozof gibi konuşuyor adam
yine de kahkaha gırla
bir kadehe değişiyor adam

işi denk gideni yok

dilime pas kokusu
saklanırım özüme
gece sardı kokusu
aklanırım üzüme

ağaç dalına poşet

Şair kim dersen deli
Say Kanık Orhan Veli
Dilimin ucundaydı
Acır poyrazdan yeli
.
Geçen zamanla tanık

dinlen dur gitme
dinle beni
dinledim seni
dinler seveni

sevdaya saldın

duygularımdan anar
üzgünlüktü ayladım
kaygılarımdan kanar
söze bakıp payladım

yakamdan sıyrılınca

duygu damlası
ozanca kıpırdarsa
kalkar tümcesi
yazımlar tıpırdarsa

yürekli sözler

bakışlarında
ne var zehir zemberek
esen yeldedir
gül tenine sürdüğün

baka kalınca

kimler anladı
kimleri dinledi gör
eni boya denk

geceye salınmış erk
geçene alınmış berk

esen yelin gözyaşı
döner dolaşır yolu
buğusunadır başı
diner dalaşır kolu

bir yanda esintisi