Ozan Efe Şiirleri - Şair Ozan Efe

………………………………….(Tahir Kutsi Makal anısına)
yürek sevgiye coşunca
varlı telefon başında
içten umuda koşunca
yarli telefon başında

tutkuluydun böylesine
balkır çakınca gözüne
hep kuluydun öylesine
çalgır* sakınca sözüne

sarıl umuda yorgana

tutuldu usum
çorak toprağın bağında
öttü durdu puhu kuşum
bir sızı kaldı yağrımda

tutuldu dilim

soluk alamaz kentim
esen yelinde yoksun
önemi yok beklentim
desen elinde çoksun

öfkemizde okutmadı

söylenmeli belki de çekinmeden
yüreğinden geçen söze sakınca
elenesin sabret geç yekinmeden
ömrünü de seçen göze bakınca

erimine insan yürekten yazmış

umut bildiğin
gelip geçecek midir
dudağındaki
uçuk açacak mıdır

sevgi dolusu

yaşayan umar
yeşil yapraklar gibi
yelkenleri yel

beli bükülmüş
ağaç benimle birlik

gelene bahardı kapıda dura
kış ağırlığından yeğni dirice
ireme uzaktan boşa kudura
uy sağırlığından ısın derice

ağlayan gülesi gözyaşını sil

uyaklı konuşana
sızılarla ağladım
ayaklı konu şana
dizelerle dağladım

var olanı sonunda

karanlık düşer
ilk akşamdan dağa
ay görünemez
gür ormanın içinde

korkular düşer