Ozan Bindebir Şiirleri - Şair Ozan Bindebir

Dost deyi her dosta sırrını verme!
Gün gelir dostunla düşman olursun.
Düşman bildiğini sakın ol yerme?
Bir gün barışırsın pişman olursun.

Sevdiğin insandan hiç duyma kuşku,

Güzel komşum duy sesimi,
Besleme bu pittbul iti.
Gel tüketme nefesimi,
Besleme bu pittbul iti.

Besledikçe azdı gitti,

(Selma Ünlü Hocama)

Vuslata ermeyen kalpler, durur durur ah çeker
Sevgi dermek isteyenler, her zaman sevgi eker
Gökyüzü; mavi mürekkep, bulutlar; pamuk şeker
Çocuklara dağıtır, toplasa teker teker.

Bana “cimri” demiş sevdiğim güzel;
Ben ona gönlümü verdim, bedava…
Benim bu tarifem tek ona özel;
Bağında gülleri derdim, bedava…

Canımı yoluna saydım adaktan,

Dokunsan alnına ne olur gönül?
Dudağına layık yanak istersin.
Duracak, kalacak yerin yok iken
Saraylardan yüce konak istersin.

Sinen aşka düşer, yanar korlarda

Hevesim kalmadı yalan dünyada
Yaşıyorum gibi oyalar beni.
Nefesim tükendi, çıkmaz feryada
Batırır al kanda, boyalar beni.

Ölür gider isem gurbet ellerde

Bir ömür sevdiği Elif sanırdı;
Eğer Karac’oğlan görseydi seni.
Kendi öz canından çok kıskanırdı;
Eğer Karac’oğlan görseydi seni.

Seslenirdi “Elif Elif !” diyerek

Yeni mi gördünüz san ki;
Kara lastik ayakkabı.
Kırk sene giydim inan ki;
Kara lastik ayakkabı.

Güneşte petrol kokardı,

Menfaat olunca işin ucunda,
Küskünler bir anda barıştı gitti.
Ya çelik kasada, ya pabucunda
Yeşil dolarları kırıştı gitti.

Haramla atılır şimdi cakalar,

Boz ülkenin dirliğini,
Kırk parça et birliğini,
Sat olanca varlığını;
Kırıştır babam kırıştır!

Sürgün et, nereyse ırak