Ozan Bindebir Şiirleri - Şair Ozan Bindebir

Bilmem ki neyidi güzelin derdi
Gönül versem bir söz, çıkar mı bilmem.
Duygu ocağımı üfleyip durdu
Küllerimden bir köz, çıkar mı bilmem.

Dedim: ‘saçlarını söyle kim ördü?

Karda yanar iken tenim;
Kor’a düşürdüler beni.
Soldu gitti gül bedenim;
Çor’a düşürdüler beni.

Sezerdim türlü olayı,

Gözüm açtım bir gafletten uyandım,
Bağnazlıklar son haddedir Efendi.
İnsanlığın erdemine inandım,
Dinler bende müsveddedir Efendi.

Hakkı sende ara, gökte arama!

Dünyanın serveti size
Aç geldim, aç gidiyorum.
Haktan Hakka yoktur vize
Kaç geldim, kaç gidiyorum.

Sel gibiydim, göle döndüm

Gel ey gönül bir güzel sev merdinden
O da sevip gelsin peşimden, gönül!
Kaç kere yıkıldım senin derdinden
Ayırdın yarenden eşimden, gönül!

Unutmaz sanmıştım, aramaz oldu

Geçen yılı mumla aratmak için,
Geleceksen gelme, gelme yeni yıl!
Dünyada cehennem yaratmak için,
Geleceksen gelme, gelme yeni yıl!

Yoksulun sırtında türlü zamlarla…

Gözümde canlandı eski hallerin,
Yanağı gamzeli, küçük benli yar.
Aklımı almıştı şirin dillerin;
Kimseye yanmadım ben bu denli yar.

Asla alamazdım gözümü senden,

Sanki bir elmanın diğer yarısı,
Gönül çiçeğinde bir bal arısı…
Ah o kadınlar, kadınlarımız
Biz yumurta akı, onlar sarısı…

08.03.2015

Dünyanın en ucuz şeyi,
Ozanlık para etmiyor.
Bekliyorlar ölsün deyi,
Ozanlık para etmiyor.

Yaraya vursan neşteri;

Ne yer içer beslenirsin?
Kız sen ne güzel olmuşsun!
Sürme çeker süslenirsin,
Kız sen ne güzel olmuşsun!

Gül yüzün görülmek ister