Osman Utkan Şiirleri - Şair Osman Utkan

Evrenin tümünü adın kuşatır
Hem ahir hem ezel olan nerdesin
Aşıklar sevdikçe seni yaşatır
Duygulara evvel olan nerdesin

Aşkla mertebeler bir bir aşılır

Ne kadar yalvardım yine durmadın
Basit hayatımdan çıktın sonunda
İnfaz ettin beni sebep sormadın
Karanlık zindana tıktın sonunda

Kalbimde eğlenir orda yaşardın

geceler yaşadım
içinde korku hikayeleri olan
cinlerin ve ifritlerin olduğu
nefeslerini ensemde hissettiğim
uykusuz gecelerdi onlar
karanlığın dehlizlerinde kaybolduğum

Yazın arkasından mahzun bakılır
Geldiğinde her dem sarı sonbahar
Ruhumun yaprakları bir bir dökülür
Geldiğinde her dem sarı sonbahar

Aşkın sıcağında ruhum kavrulur

Afet ile çöken şehir
Onarılır viran kalmaz
Fırtınayla coşan nehir
Mutlak diner boran kalmaz

Hayat sürdü niceleri

İlkbahar sonbahar karakış yalan
Donduran soğuklar kor ateş yalan
Akraba eş dost arkadaş yalan
Gerçeğimde olan sensin kadınım

Vuruldum aşkına öyle amansız

Fayda mı getirir yaptığın şeyler
Gittiğin yollar yol değil İsrail
Utanç vericidir saptığın şeyler
Yüzün yerde sürün eğil İsrail

Mutlaka bir Musa bulur sizleri

Haftada bir kere kurulur pazar
Bölgede ticaret döner Kelkit’te
Böylesi bulunmaz değmesin nazar
...Tadına doyulmaz döner Kelkit’te

Yeşili, ağacı boldur her yerin

Aşka dair karalanan
Onca şiir hükümsüzdür
Camdan kalbi yaralanan
Dünkü şair hükümsüzdür

Güzelliğin ve caziben

Bulunmaz imkânsız aşkıma çare
Ah-u zarım beni götürür kabre
Açmıyor çiçekler bahar gelmedi
Karakış bitmedi düşmedi cemre

Sensiz hayatımdan sanma memnunum