Osman Utkan Şiirleri - Şair Osman Utkan

Oruç sahibine, bayramdır muştu
Pür neşe getirir Ramazan Ayı
Şeytan zincire bu ay vurulmuştu
Günahı götürür Ramazan Ayı

Senede ayların hepsi on iki

Yüreği yerinden çıkacak gibi
İnsan sevdiğini özden sevmeli
İçinde şimşekler çakacak gibi
İnsan sevdiğini özden sevmeli

Sevince duygular tanımaz sınır

Eğer sevgiliden haber gelmezse
Dünyaya sığamaz daralır kalbim
Kelimeler yare kadir bilmezse
Cümlenin tümüne darılır kalbim

Aşkın kimyasında bulunur elem

Ayrılık acısı her şeyden zormuş
Yüreğim yaralı derman isterim
Sevdalık insana ateşten kormuş
Derdinden hastayım lokman isterim

Elin üstümüzde geçen sürede

Çabucak geçiyor ömür dediğin
Neyse ederini yaşıyor insan
Kimine acılar kimine düğün
Daim kaderini yaşıyor insan

Nice zahmet ile geçiyor yıllar

Hayatın yükünü birlikte taşır
Ne güzel nimettir insan insana
Nicesi zulmede acılar yaşar
Bazen de külfettir insan insana

Konuştuğu zaman tatlı dilleri

Bir sessiz senfoni besteleniyor
Ruhlara seslenir güz mevsimleri
Bin bir tonda renkler desteleniyor
Yağmurla ıslanır güz mevsimleri

Tabiat tümüyle seyrana döner

Perdelemek ister gerçeği yalan
Oysaki her yeri sarar hakikat
Huzuru hilafta var mıdır bulan
Gerçek sahibini arar hakikat

Yalanın yanlışın çoktur imkânı

Kimseyle yarışmam, hasmım olmadı
Koşarım sadece kendi halimde
Yaratandan gayrı hısmım olmadı
Yaşarım sadece kendi halimde

Garanti değil bir an sonrası

Maziye takıldım günü kaçırdım
Hesap kitap eksik kendime küstüm
Hikmetle bakmayıp dünü kaçırdım
Tüm işlerim aksak kendime küstüm

Hayatta hiçbir şey takılıp kalmaz