Osman Utkan Şiirleri - Şair Osman Utkan

Dolunay yüzünü çizdim gönlüme
Sevince bahtıma Gülizar düştü
Kader ayrılığı yazdı anlıma
Kanlı gözyaşlarım ahuzar düştü

Nevbahar gülleri aşkı boyalar

Ayrılık cihanda ağır bir yüktür
Uykuyu kabusla bölüşmek kalır
Çilesi dostların dağdan büyüktür
Her gece ifritle buluşmak kalır

Şereftir bahsetmek güzel dostları

Mümin sözü halim ola
Tüm herkese selim ola
Baldan tatlı kelam ola
Sözü aşka kar da konuş
İster kuşa kurda konuş

Güzel bakışına olmuşum bende
Yakıyor bağrımı ahu gözlerin
Derdin büyüğünü taşırım bende
Bitirir ağrımı ahu gözlerin

Işıltılı gözler benzer kandile

Canlanır insanlık oku emrinde
Değerlidir ilim arif olana
Meşaledir onlar bütün ömründe
Kılavuzdur alim, arif olana

Çileyle doludur insan hayatı

Olsaydı elimde sana dur derdim
Gitme kal yanımda bir ömür boyu
Sen yoksun ya şimdi bitmiyor derdim
Zifiri karanlık düştüğüm kuyu
Olsaydı elimde sana dur derdim

Büyülü o gözler esir alıyor
Şimdi zindanında çürütür beni
Yardan uzakta an asır oluyor
Firak büyüdükçe eritir beni

Gözümün önünden gitmez ki siman

Aşk ile gözlere iniyor perde
Ateşin üstünde yürüttün beni
Aşk ile düşülür amansız derde
Kalbim paramparça, çürüttün beni

Sevdalık yüzünden işler karışık

Gönülden köşküne alıp da beni
Yârin bahçesinde dolaştır ya Rab
Dipsiz kuyulara atıp da beni
Dilber Züleyha’ya ulaştır ya Rab

Çobanlık yaptırıp Musa misali

Aşk gelince akıl gidiyor baştan
Aşığın davası sorgusuz olur
Ateşe düşünce geçer iş işten
Aşığın infazı yargısız olur

Gülistan diyerek aşka varılır