Osman Utkan Şiirleri - Şair Osman Utkan

Neretva ırmağı akar içinden
Çok tatlıdır suyu, Bosna Hersek’in
Kötülük geçirmez onlar içinden
İnsanları iyi, Bosna Hersek’in

Yaşadılar orda nice zülümler

İnsanlar insana kurt gibidir
Aranmaz merhamet büyük şehirde
Kentler zalimlere yurt gibidir
Yaşanır zulümat büyük şehirde

Binalar dünyaya adeta kazık

Birlik Olursak

Göklerde süzülen bayrağımızı
Namert indiremez birlik olursak
Muhabbetle dolu yüreğimizi
Toplar sindiremez birlik olursak

Mutlu olur diye Bayram’dı adı
Rahat bir gün yüzü görmedi babam
Bir lokma bir hırka sade yaşadı
Hüznünü Rabbine sormadı babam

Namaz için kalkar her zaman erken

Okunsa uyanır sabah ezanı
Uyurken üstüne doğmadı güneş
Çalışmak çırpınmak onun her anı
Yaratan evini eyledi geniş
Okunsa uyanır sabah ezanı

bahar ile hatırlayacağım seni
bir bahar günüydü ayrılık atına bindiğinde
toprak cennetin renklerine bürünmüştü
dirilmişti kırlar, olabildiğince yeşil
güller tomurcuklanmış açmak için gün sayıyorken
çiçeklerini yeni açmıştı meyve ağaçları, ıhlamur ve İğde…

Aşk acısı ağır gayrı taşınmaz
Yüreğimde hasret tufana benzer
Gözyaşım düşmekten bir an üşenmez
Ruhum sarsılıyor figana benzer

Bahar çok geride kara kış şimdi

Hatalar yapıldı, kömür karası
Kaç kere yıkıldık yerin altında
Yakınmış ölümle hayat arası
İhmale darıldık yerin altında

Toprağa gideriz, topraktan geldik

Dervişlik (Yunus’la Hasbihal)

Yunus:
Dervişlik der ki bana
Sen derviş olamazsın
Gel ne deyeyim sana

Aşkın ateşinde ham iken pişen
Bir daha yanmayı dener mi dersin
Hiçlik meclisinde katları aşan
Âşıklara bir söz denir mi dersin

Kabuk bağlar mı ki yürek yarası