Osman Utkan Şiirleri - Şair Osman Utkan

Birazcık fazladır esen rüzgarı
Talas Erciye’sin yamacındadır
Paraşütler vardır baksan yukarı
Mutludur onların sevincindedir

Tarihi gibidir Talas eskidir

Cürümlerden sonra geldim teslime
Titrek dudaklarda pişman kelime
Yüce huzurunda kalkan elime
Rahmetini kondur, acı halime

Günahlardan olsa; yürek taşlaşmış

Geceden hazırdır en erkencidir
Her sabah arınır Erciyes Dağı
Köklüdür köktendir en kökencidir
Sabırla direnir Erciyes Dağı

Etekte tepeler durur yan yana

Ayrılıp gittin ya cümle kurmadım
Yoktur konuşmaya aksanım Ayşem
Savruldum boşlukta sözde durmadım
Kaydı fırtınayla eksenim Ayşem

Yokluğunla kalbim ah inim inim

zorlanınca küçük çok yürümekle
anneler sırtlanır evlat yükünü
dünyayı kaldırır bin bir emekle
fark etmez ki ona neyse yekunu

gecede kayarak dişini kırdı

Sen benim içimi ferahlatırsın
Kavuran her yazda seni aradım
En hoş türküleri hatırlatırsın
Çalarken her sazda seni aradım

Düşündüm durdum seni her gece

En güzel yıldıza adını koyup
Her gece mahzunca izledim durdum
Senden ayrıgeçen günleri sayıp
Bıkmadan yolunu gözledim durdum

Sürekli dirildim çok defa ölüp

Ne gecem bellidir ne de gündüzüm
Yokluğun arttıkça yanıyor özüm
geçmeyen zamana bulunmaz çözüm
Günlerim çağ oldu sen yoksun diye

Ferhat dağlar delip yare kavuştu

Yanımdan sessizce akarken kura*
Zaman yavaş yavaş aktı ardahan
Sevgiliden uzak düş kura kura
Hasretlik içimi yaktı ardahan

Aşkın deryasında ben bir katreyken

Geçerek bütün zamanı
Aşarak dünya mekanı
Gezerek sarayı hanı
Evime göçen çiçeksin

Sarayında sultanların