Osman Utkan Şiirleri - Şair Osman Utkan

Bağrıma vurarak andım adını
Ömrümü çürütür sana gelirim
Bizi ayrı kılan aşk celladını
Kökünden kurutur sana gelirim

Ayrılık aşkların en zor dönemi

Seveceğim seni
Sen beni hiç sevmesen de…
Sana yalvaracağım
Bir ömür boyu
Gece, gündüz; sabah, akşam
Aydınlıkta ve karanlıkta

Bir daha isteriz bir dünya alsak
Vahimdir vaziyet… hırsımız niye?
Her şeyi satarız alanı bulsak
Kalmadı haysiyet… hırsımız niye?

Muhtaca yardımdan haz etmez olduk

Babalar çocuklar her gün oynardı
Bir başıma kaldım sarmadı kimse
Kimsesizlik çok zor bağrım kanardı
Teskin etmek için varmadı kimse

Titrerdim her gece ateşte yandım

gökhan, başar, macit yediye üçtü
herkes sırasıyla gider koğuşta
nicesi tertipler kuş olup uçtu
askerlik nihayet biter koğuşta

efelenirdi bazan dayıca biraz

Yürekler titremekte Gazze'nin isyanına
Zulmetmek kar kalmayacak yapanların yanına
Hesap sorulacaktır mezalimden muhakkak
Kaçıp gitseler dahi dünyanın bir yanına

Mesele zalimleri engellemekse eğer

Hoşgörü emirdir gelen her dinde
Kardeşçe yaşıyor dinler Mardin’de
Müslüman, Süryani huzur içinde
Ezan ve çan sesi dinler Mardin’de

Geçmişe gidilir her abbaradan

Sana kıyıp da el süremedim
Bir defa dahi tutamadım elini
Değmedi elim eline
El üstünde tuttum seni
Nazenin gelinciktin..
El uzattım sana her daim sen sıkılma diye

Isıtmaz kor ateş sensizken yandım
Elinin sıcağı yeterli bana
Ruhumun eşisin aşkınla yandım
Sevginin ocağı yeterli bana

Musiki gibidir konuşman akar

Ey yunus bir gönül yıktım
Şu kıldığım namaz mıdır
Yetmiş iki millet dahi
Elim yüzüm yumaz mıdır

Ben bir yüreği yaraladım