Osman Utkan Şiirleri - Şair Osman Utkan

Su gibi dalgalanan saçının tellerine
Çiçekleri devşiren nazenin ellerine
Gönülleri mesteden o tatlı dillerine
Hasret kaldım eridim ne olur anla beni

Vurulmuştum bir anda ahu olan bakışa

En güzel odur âlem içinde
İnsana kıymettir yaşam dediğin
Elden geldiğince iyi biçimde
Çevreye hürmettir yaşam dediğin

Dağıtmak gerektir elde olanı

Taşırken sevdamı ayrıldık birden
Seni çekmek için halatım yoktur
Ulaşmak istedim çıkıp bu yerden
Binip de gelmeye bir atım yoktur

Kelimeler durdu cümle yetmedi

Sözcükler karıştı dilim dolaştı
Ruhumun sızısı dışarı taştı
Şu benim feryadım arşa ulaştı
Çığlık çığlığayım sükutum yoktur

Severek bir kere işledim cürüm

Yüce Sevgili

Yüce Sevgili…
Seni düşlerken Utanç kapladı ruhumu
Ey Nebi…Senin huzurunda utanıyorum
Benliğim Ürkek bir kuş misali

daha küçücükken kocaman rüyalar görebilmektir
rüyası olmayanlara, gözü görmeyenlere, kalbi hissetmeyenlere inat
rüyada olduğu gibi, yıldızlara güneş olmak ve
güneş gibi sevgiyle aydınlatmaktır herkesi
büyük bir Sabır, geçen uzunca bir zamandan sonra
rüyaların gerçeğe evrilmesidir Yusuf olmak

Arkandan ne kadar ağlasam bile
Yolcu yolundadır git güle güle
Dövünmek çırpınmak her şey nafile
Çantan elindedir git güle güle

Sana olan sevgim kalbimde derin

Beni bir başıma bırakıp gittin
Arkanda dağılan yuvalar kaldı
Ne kadar uğraşsam olamam metin
Gözleri yaşarmış dualar kaldı

Nicedir uykusuz gözlerim yorgun

Çekilmiyor hayat sensiz boğuldum
Kalmışım nefessiz ne olursun gel
Kör, sağır ve dilsiz bil ki dağıldım
Tüm kainat sessiz ne olursun gel

Ayrılığın acıdır içimde yara

Onsuz olan eve uğrasam birgün
Yüreğini bana kim açar söyle
Aşığın arkandan ne kadar üzgün
Öksüzlerden başka kim naçar söyle

Geceler uykusuz bekler nöbeti