Osman Utkan Şiirleri - Şair Osman Utkan

Gözüm değdiğinde senin gözüne
Beni kendine hayran bıraktın
Şimdi hasret kaldım senin yüzüne
Ağlamaklı geçen her an bıraktın

Yalandan fırtına yıktı gerçeği

İbrahim ateşe atıldı beri
Oldukça pişmandır peygamber şehri
O günden bu güne üzülse biri
Her yanı dumandır peygamber şehri

Musa koyunları burada yaydı

İkramı severdi fakir de olsa
Sofrası hazırdır benim babamın
Şükrü unutmazdı ne rızık bulsa
Her anı huzurdur benim babamın

Çocukken çalıştı herkes okurken

Sensiz zindanlarda görmem güneşi
Geçmeyi bilmeyen zaman bıraktın
Sardı yüreğimi aşkın ateşi
Göklerden görünen duman bıraktın

Ödenemez asla aşkın bedeli

Halimi anlayamaz çölün mecnunu bile
Figanıma şahittir her şey, gelirse dile
Yüzünü çevirmen bana en büyük çile
Şu gülmeyen yüzüme gülmeni bekliyorum

Aylardır yaşadığım nasıl hezeyan şimdi

Sen yüzüme yansıyan gönlümdeki ışıkken
Kutsal olan adını gizler durur bu yürek
Aklını kaybederek mecnun gibi aşıkken
Leyla olan kadını özler durur bu yürek

Nereden düştüm bilmem böyle dermansız derde

Ne kadar yalvardım yine durmadın
Basit hayatımdan çıktın sonunda
İnfaz ettin beni sebep sormadın
Karanlık zindana tıktın sonunda

Kalbimde eğlenir orda yaşardın

Ayrılığın ile vurgun yemişim
Derdinden çaresiz miskin olurum
Sensizlik şehrine sürgün yemişim
Gönlü kırıklara mesken olurum

Göndermişsin ama yetmez selamın

Senden uzak ellerde eridim ceste ceste
Güller topladım sana elimle deste deste
Zifiri karanlıkta şarkılar beste beste
Ahu olan bakışın aydınlatır gecemi

Akan bir damla yaşın, olmaz dünyada dengi

Haramdır gülmek bana ağlamaksa işimdir
Yüreğim yana yana dökülen gözyaşımdır

Ekmeğimiz hüzündür katığımız keder
Bitmez kışım uzundur tipi fırtına kader