Onur Göknil Şiirleri - Şair Onur Göknil

0

TAKİPÇİ

Onur Göknil

Sen hep doğruyu söyledin anne.
Bazen bu doğrular can yaksa da,
bazen kimse sormamışken bile anlatmaya kalksan da,
sen içinden geldiği gibi konuştun.
Kırmak için değil aslında,
ama kırıldı bazen insanlar...

Devamını Oku
Onur Göknil

Geldim sana,
rüzgârın deniz kokuyordu,
martılar vapurlara öyküler fısıldıyordu Alsancak iskelesinde.
Bir gülümseyiş gibi yayıldı içime Kordon boyu,
bir çift göz gibi parlaktı Karşıyaka sokakları,
bir annenin sesi kadar tanıdık,

Devamını Oku
Onur Göknil

Sen yürüyünce susar şehirler,
bir saç telinle bahar başlar sokaklarda.
Kimi zaman bir annenin yorgun nefesisin,
kimi zaman terkedilmiş bir kız çocuğunun ağlaması...

Senin gülüşünle açar suskun menekşeler,

Devamını Oku
Onur Göknil

Bir harita çizdim kendime,
yolları olmayan bir şehirde
adımları sessiz,
gölgesi bile peşinden gelmeyen bir ben…

adım: kaybeden.

Devamını Oku
Onur Göknil

Bir gün,
akrabalarımı sevmek için kullandığım bütün kelimeler
ceplerimde küflenmeye başladı.
Harflerin ağırlığı omzumda,
o kadar sustum ki
dudaklarım pas tuttu.

Devamını Oku
Onur Göknil

bir bardak suskunluk koydum masaya
her yudumda biraz kendimden eksilerek
döktüm seni,
duvara yaslanmış bir gölge gibi
görünmeyeni anlatmaya çalışan dudaklar gibi
ve yokluğun…

Devamını Oku
Onur Göknil

Kendine iyi davran, Serin
çünkü dünya çoğu zaman
kendine iyi davranmayanları daha çok yorar
bir aynaya bakarken mesela
sadece yüzünü değil, içini de görmeye çalış
kendine “bugün nasılsın?” demeyi unutma

Devamını Oku
Onur Göknil

Sen…
bir sessizliğin gölgesinde büyüttün kendini,
ağzına kadar dolu odalarda
hiç kimseye değmeden yaşadın yıllarını.
Gülümsemeyi öğrenemedin,
çünkü gülmek,

Devamını Oku
Onur Göknil

Sen gittin, ardından kalan sadece sessizlik ve gölgeler,
dokunamadığım, ulaşamadığım o uzak rüya gibi,
bir zamanlar ellerimizde sıcacık olan umutlar,
şimdi yitik bir şehrin harabelerinde kayboluyor.

Adını anmak ağır geliyor dudaklarıma,

Devamını Oku
Onur Göknil

Serin…
herkes kırılır bir gün
ama bazıları
kırıldıkları yerden yeniden parlar
çünkü acı
yavaşça büyütür insanı

Devamını Oku