Onur Bilge Şiirleri - Şair Onur Bilge

Bu ayrılık başka, içim yanıyor!
Kalbim sıkıntıya zor dayanıyor.
Beynimi boşalttım, düşünmüyorum
“Unuttum! ” diyorum, ruhum anıyor.

Ellerimle ördüm, ben bu kozayı
Kelebek olup da kurtulamadım!
İçinde buharla ölmek, nasibim...
Mutluluğa doğru yol bulamadım.

İçimdeki sevgiye bir isimsin sen
Sanatkârı haykıran bir resimsin sen.
Allah’ı arar iken çarpıştığım kul!
Ben yabancı değilim; söyle, kimsin sen?

Günler seninle başlar
Seninle sürüklenir, beden...
Neden uyur, insanlar?
Neden ayrılır?
Neden! ? ..

Saçından tutarak çirkinlikleri
Duvardan duvara savuralım, gel!
Kötülüğe dair etkinlikleri
Kızgın saç içinde kavuralım, gel!

Senle ben arası mesafe donmuş
Aşk, yeteri kadar sıcak değilmiş.
Araya art arda engeller konmuş
Çaresiz, kadere boyun eğilmiş.

Güneşin yakıta ihtiyacı yok
Okyanusun tuza, benim de sana...
Sevinç içindeyim, artık acı yok!
Mutluluk elimde, biraz alsana!

Sen, dağ yamacında açan nesteren
Bense, seni saran, koruyan diken…
Ulaşamasınlar, koparmasınlar
Sensin, rüzgârlara aşkı gösteren.

Bembeyaz bir giysi olur sırtında
Tahta bir kutuya kapatılırsın.
Ne yazık ki birkaç kişi sırtında
Ruh çıkmış, boşalmış kap, atılırsın.

Ne kadar özlüyorsak, o kadar beraberiz
Bedenlerimiz ayrı yerlerde, ölüleriz.
Öyle bir sarılmış ki mânâda ruhlarımız
Biz, birlikte olsak da ayrı olsak da biriz!