Onur Bilge Şiirleri - Şair Onur Bilge

'Unuturum' demekle, nasıl unutur, insan?
Baharın sıcaklığı depreştirir, yarayı.
Mutluluğa götüren, aşka çağıran nisan...
O, monoton bir yılın baştan çıkaran ayı…

Limon ağaçları, bembeyaz ağlar
Gece gündüz, çiçek yapraklarıyla…
Aşk meyvelerini sımsıkı bağlar
Çileden yıpranan parmaklarıyla...

Ay, çiçeğe ödünç verir ışığı
Her şey emanettir, ne kadar sürer?
Ayrılıklar bekler her bir aşığı
Derdin biri söner, yenisi türer.

Seni
Sonsuza eşitleyeceğim
Varlığım
Ölmeyeceğim.

Mutluluk vaktine saat kurmuşsun
Ayna karşısında nedir bu vakar
Ruh güzelliğinle ona vurmuşsun
Sen kendi kendini seyredersin yâr
Deniz fenerinde gizli yaralar

Beni şiir oklarıyla vurdular
Ölümüne sevgi aşk savurdular
Dağlandı yüreğim yar kavurdular
Salt köklerim kaldı bir anlasana

Güneşim batıyor, gölgem uzuyor
Daha dokunmadan beden tozuyor.
Feryatla figanla tükenmiş, ömür
Bitmeyen sükûtu, ölüm bozuyor.

Kaçışım, konuşma çağrısı sanma!
Anlayamadın mı hâlâ, ben kimim?
Yakınıma gelme, adımı anma!
Davacı, avukat, hem de hâkimim!

Çekmiş beyaz yorganını
Konuşma, ay uyanmasın!
Gecelerin yalanını
Yıldızlar bile duymasın! ..

Ben, bir gün ölürsem, aşktan ölürüm
Ormanlar tutuşur, kemiklerimde!
Yüreğin özünde seni görürüm
Kaynar aynı sızı iliklerimde!