Önal Irgıt Şiirleri - Şair Önal Irgıt

Gönlümün harareti, sönmüyor bir türlü,
sunduğun badeyle
kadehime dolsan da sen,
yudumlasın dudaklarım, seni, buseyle

Gel kalbime yaslan,

Gittin gideli, geceler siyah bir kefene sarılır,
ömrümün hazanı gelmeden, ecel günlerim sayılır.
Kışa gerek kalmaz, saçlarım aklara boyanır,
kaderde vuslat olmazsa; ölmeden helvam karılır

Göğsüm mangal, sense kor ateş;
yanarsın içimde yıllarca hiç küllenmeden

Ben seni, sevdim be güzelim,
hem de ne sevmek; hiç bıkıp tükenmeden

Ağaçların dalları,göklere açılan
birer el gibi,dua ediyor
sanki,herbiri bizler için
ağlayarak yalvarıyor

Lakin,bizler onları katledip

Ruhum göklere,merdiven kurdu
yıldızlarla,tek tek konuşuyor
o, tüm yıldızlarla,dertleştim de
lakin,hiç biri, bana uymuyor

Birisi,uyar gibi, olsa da

Gökyüzünü, yine alev almış;
şavkı, gözlerimi yakarcasına,
gözüm, gözününmavi koyuna daldı;
senden, barınak istercesine

Bir yarı sarhoşluk içinde,

Gölgem,acemi bir,hırsız gibi;
Takip ediyor gölgeni

Sanma ki,ben bir hırsızım;
Lakin,çalabilirim,ustaca kalbini

Gölgem, gölgene tutsak oldu;
artık, sensiz yapamıyor,
gökyüzünde, bir bulut görse,
bana, huzur vermiyor,

Hele, bir de,yağmur yağsın;

Gönül tasım boş kalmasın
Doldur badeyi gizlice
İçtikçe seni içsem
Kanamam vallahi ömrümce

Gecenin loş ışıkları

Gölgen bile, senden neş'e alıyor;
peşinsıra, coşarak yürüyor ardından.
Bu gönül, tenden vazgeçer, senden geçmez,
söyle, nasıl çıkarsın yadımdan?

Her dem, sen gibi neş'eli ol, neş'eli kal;