Yüzündeki o rengi, gülden mi aldın,
şafaktan mı?
Saçlarına, çiçekten taç yapmışsın,
mevsim bahar mı?
Sana olan,susuzluğumu
ah! bir bilebilseydin
Aşkını,gönül kadehinden
kana kana, içirirdin
Beni,kendine,bir kul
Seni, gördüm göreli
her mevsimim, bir başka bahar
kışın bile yeşerir,
çiçek açar, gönlümde bağlar
Senden, ayrı kalma korkusu
Gönlümde bahar açtın
şu kış mevsimimde
Neş'en teselli verir,bitmez tükenmez
sonsuz elemimde
En kötü günüm,bayrama bürünür
senin, o, hoş gelişinde
Gönlümde öyle bir saray
Yaptırdım ki senin için
Korkarım kıskanç felekten;
Yıkıp viran ederse,bil;
Tek seni sevdiğim için
Sen,hiç sıkılma güzelim
Ayrılık elemi, açtıysa kalbimde,
kanayan derin yara.
Boşuna bekleme, ey deli gönül!
Bulunur sanma derdine çare.
Aşkından hasta düştüm,
gönül, bir türlü geçmiyor senden
bir damla, şifa sun da dudağından
ecel korksun benden
Vuslatın başka güzel,
Kaç bahar acep, bülbül gülüne hasret,
bense senin, o gül yüzüne?
elem defterlerim, dolar taşar da,
tek şahidim olur yaprakları;
Şimdi, pembe hayallere gömülmüş,
Öyle bir,elem deryasına,dönüştüm ki,
içime giren boğulur
Lanete uğramış,şeytanlar gibi;
köşe bucak kovulur
Ahiret tarlasına,terazi mizan kurulur;
her suçlu,günahkar,dövülür
Geçti ömrün baharı gönül bahçem pek sessiz
Güller mahsun, bülbüller ötmez oldular sensiz
Her neye baksam boynu bükük,çaresiz
Hasret denizlerinde sal'ım kaldı küreksiz.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!