Gönül harareti, hemen söner mi sandın;
sunduğum aşk kadehinden?
Sen dol ki kadehime;
dudağım, içsin seni, o kan dudağından.
Efkar bulutları çörekleniyor başımda
sebebi tek sensin yangın çıkardın bağrımda
istesem ağlıyamam saklısın gözyaşımda
iyisimi kanım ol dolaş dur damarımda
Şafaklar,ağlıyor sanki;
Aşkımızın,bittiğini sanarak
Oysa,bilmez mi ki,geceler;
Siyah tüllerle,örter bizi
Gülen gözlerim,seni aldatmasın; ağlayan kalbime,gir de bak.Mevsimler geçiyor,yıllar ömür yutuyor; sen benden,hala uzak.
Sorarım hasta kalbime;
hicrinle,böyle mi,sararıp solacak?
Dermanı,hep sended ararken; ruhum,birgün,tükenip yok olacak.
Sana:Sen,bir nadide gülsün dediysem;
Hor görüp,beni aşağılama,demedim ki
Bense,senin dikenin olduysam,
Yalnızca,koruyucu meleğin olmam içindi;
Senden,tek bir buse,istedim mi ki?
Seni, her an yanımda sanardım;
lakin, sen değil, düş'müş gördüğüm
Güldüğümü zannederken
gözlerimden akan, yaşmış saldığım
İçimdeki bülbül şakıyıp
Yaşamak gücü veriyor
kalbime sapladığın, aşk hançeri
onu or'dan çıkarma ne olur,
sonra öldürürsün beni
Gel, sen de ben ol, ruhumu ruhuna sal!
Bir zamanlar dalında
ben şakıyan, bülbülün idim
ne de güzel, günlerdi onlar
ne kadar da, eğlendim
Kah,sana şarkılar söylerdim
Tanrım var etti tenimi
lakin kalp odam boş
o odama yıllar bile girmez
içi hep loş
Ömrüm böyle geçer
Mehtap,sanki,kucağına inmiş;
Masum,bir çocuk gibi uyuyor
Gözlerine vuran nur'u;
Geceyi delip,adeta,gün ışığı oluyor
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!