Aşkın, bir ben,
bir de çeken bilir, yüce haşmetini,
aşka düşmeyen,
ne bilsin, onun gizemli sihrini
Aşk, öyle bir duygudur ki,
Ömrümün,baharı,yazı geçip;
Göründüyse,dökük saçlı hazanım
Kim bilir ki,daha,kışımı görmeden;
İçmeyeceğim,tadı buruk ecel şarabım
Şımarık gönlüme, yan çıkma sakın;
bıktım onun kahrından
ne günüm gün gördü, ne yüzüm güldü;
bana bulduğu yardan
Yok ki, başka bir yar;
Ben dediğim,ben değilim ki
sensin,hep o ben
Sen dediğin,sen değilsin ki
benim,hep o sen
Biz,dediğimiz gün,olur o
efsunlu bir dem
Bir sana,bir çöle anlattım susuzluğumu
çöl suya,bense,hasretim sana
çöl,senden daha iyi anladı
çünkü,kendi de,hep hasret ona
Hicran yarasını,ben bilirim
Sen yanımdayken,hülyalı nefesin;
içimin,en derin köşesini bile kavuruyor
yokluğun ise,bir elem seli;
gözyaşlarımla beni boğuyor
Vefasız desem,hiç değilsin;
Hasretinle yanan gönlüm
bende,takat bırakmıyor
dün,o,yemyeşil bahçemde
bugün,çiçekler açmıyor
Bilmez misin ki; bir gönül
Her gece yldızları,kandil yapıp
ararım seni
mehtap,dert ortağım benim
ondan sorarım seni
Yetmez mi,bunca hasretin
Gönlümün sazı oldun
ben de onun mızrabı
seni çalıp söyleyeyim
ömrümce bıkmadan
Nağmelerin,aşk soframın
Aylara, yıllara sığdıramadım,
gönlümün tek hevesini.
Gönül, o cana erişemedi;
nereden bilsin, aşk mevsimini.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!