Önal Irgıt Şiirleri - Şair Önal Irgıt

Daha dün,bir tomurcuk gibiydin
bugün,gonca gül,oluvermişsin
bir çok,gönüllere uğrayıp
onları,bent eylemişsin

Bu,böyle olmaz; bak bahar geçiyor

Gönlüm, ahımdan bıkar oldu;
bense, onun duyarsızlığından
silah da, hançer de, yaralar insanı;
lakin, kalp yarası almadan

Buğulu gözlerim, hep seni arar;

Her rastladığımda sana
titretirse beni sesin
İçime dolar durursa
o, ılık ılık nefesin
Gizlesen de pak aşkını
çevirme,gözlerini benden

İşte, bir hazan mevsimi yine geldi;
Yağmuru, gözyaşlarımla yarışırcasına.

İçinde, ben, sen gibi olmasam da;
hasretin hala damarlarımı çatlatırcasına.

Bir elimde gönül tasım,bir elimde kandil
dünya gemisiyle,meçhule yol alıyorum
kaybettiğim aşkımı,o,gerçek sevgiliyi
kıyıda,köşede,bir yerlerde arıyorum

İçmiştim,aşkımın,gizem dolu iksirini

Ah! Seni nasıl sevdiğimi
bir bilebilsen
Kalbime girer görürsün
orada kendini

Bin ah çekerek sonra da

Aylarca yollarını gözlemekten,
gözbebeklerim,artık yosun tuttu
Rüyalarım, seni gösteren tek dostumdu;
lakin, onlar da beni unuttu

Kutuplar bile vuslata erdi;

Gel sevgilim gel!
gönlümün bozulmadan,bahçesi, bağı
talibim,bir ömür boyu;
gönüllü yapmaya,kalbinin uşaklığı

Karanlığı sevmezsen;

Bakışlarınla ümit verirdin;
bu günse,onlar bana yabancı
aşk,her gönülde,bir yara açarmış;
lakin,benimki,veriyor çok acı

Ben,bu kadar,hiç kimseyi sevmedim;

Gözlerinin,masmavi körfezinde,
tüm alem, sanki, derinliklerinde yüzüyor;
hani, erkekliğin o değişmez,kıskançlık duygusu var ya;
beni, bende üzüyor...

Ellerim takılırken, ılık bir meltemin,