Ben mi hasretten,
hasret mi bıktı, acep benden?
Vuslat rüzgarları esmez oldu;
çok zaman var, yar ilinden.
Gözlerim,öksüz gözlerim;
deli gönül,sizlere,cefa mı ediyor?
kuzusunu,kaybeden analar gibi;
nasılda,feryat,figan eğliyor
Varlığın bir,yokluğun,bin dert oldu,meleğim;
Ben gibi yorgun, sarı yapraklar,
uçuşuyor, tek tek, kuru dallardan başıma.
Yorgunum dediysem, yıllara beni sor;
yar yerine, hazanın matemi, girer oldu koynuma.
Ömrümün her mevsimi,hazanla,geldi geçti;
Gördüğüm sadece,kuru kuru yapraklar
Yeşeren,cılız da olsa,umutlarımdı benim;
Biraz su görseydim,belki de beslerdi,o kara topraklar
Bana nazire:şimdi,el ele,kol kola,gezinir tüm sokaklarda;
Bak, işte bir yaprak daha düştü
ömür ağacından
hazan mevsimi değil ki
sürüklensin rüzgarından
Eceller binbir çeşit
Geçti ömrümün,hem baharı,hem de yazı
Kalmadı,artık,mevsimlerin,bende,hiç bir hazzı
Gelene; alışmaya bak,derler ki,hazanmış,onun adı
Sen,yaşamaya çalış,bırak,gereksiz figanı,feryadı
Ruhum,kabını beğenmez oldu;
hem asi,hem derbeder
Bana karşı,savaş açtı;
o,adeta,zırhlı cengaver
Neyin, peşinde olduğunu,kendi de bilmeyen;
Hasretinin deryasında,
boğuluyorum sevgilim
Öyle mahzun,bakışın var ki;
sanki,eriyorum meleğim
Hem benimlesin,hem değil;
Mazideki anıları, anarsam ben;
onların herbiri, birer öpücük tadında
Aşkından, ne kalmışsa bende,
izleri, derin kök salmış, hepsi yadımda
Yaşadığım, o tatlı günleri,
Rüya dedim, değilmiş; seninle yaşadığım
evvelce, boşmuş meğer; kalp diye taşıdığım
Neredesin, acep nerede?
gam, keder oldu, bil ki azığım
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!