Ömür Yılmaz Şiirleri - Şair Ömür Yılmaz

Bile bile ölüme
Gitmektir bir bakıma
Aşk...
Pembe düşler
Düşleyerek.
Polyana gibi

Sonra,sonra...
Çekip gider,vurup gider!
Seni terk eder!
Bırakıp gider....!
Bırakır arkada,
Kopkoyu,depderin,kup kuytu

Güle ötmüyorum artık beni bu bahçeden alın!
Gül! sana gönül koydum diye ne dövün ne de alın!
Gönlümü size kaptırdım orkide hanım,lütfen alın!
Zaten helal su emmissiniz kar beyaz o güzel alın...!

Aşk ah'tır
Aslında bir yerde!
Yeşertilen umutlara
Ateş döküldüğünde,
Ö'mür ölüme
Toprak toprak

Zoruma gidiyor!
O kadar yakın
Durduğun halde,
Sana dokunamayışım.
Ağırıma gidiyor!
Ağırdır diye sevgimi

İntihara meyilli
Mısralarımla,
Sesleniyorum sana!
Ölüm döşeğindeki
Satırlarımla,
Bağırıyorum sana!

Aşk;
Ne çok tarifi vardır öyle.
Ve bence,
Dünyalar arası mücadeledir,
Yeri geldiğinde devrimdir.

Yalnızlığın loşluğunda
Saklasana beni!
Çaresizliğinin büyüklüğüyle
Savaşsana!
Boyun mu eğeceksin
Hayata?

Korkulacak bir şey
Yoktur aşkta.
İnsan kendini
Karşısındakinde bulunca
Korkar mı hiç?

Bütün güzellikler
Gider mi bir bir
Bu ilk ve son
Hayatımızdan,
Dost,arkadaş,aşk...
Dolar mı yerleri?