Ömür Yılmaz Şiirleri - Şair Ömür Yılmaz

Affet beni yüreğim!
Çok kırdım,üzdüm
Durdurak bilmeden sevdin!
Yordum seni.
Affet beni yüreğim!
Ne kadar çok

O benim için ne bir zamir,
Ne bir sıfat,
Ne bir bağlaç,
Ne de bir edat,
O benim için ''özel isim'',
Kalacak kadere inat...

Bak,baka kaldım
Daldım,kaldım,yandım sende,
Ağıtlar yakarım sensizliğe,
Beni sevmeyişine,sevememene,
Yürüye yürüye uzaklaşıyorum,
Hızı artırıyorum biraz,

Yine tüylerim diken diken,
Bu şarkılardaydı yine
Kabahat seni hatırlattılar....
Ağlamaklı oluyorum,
Gözlerimi zor tutuyorum,
Çünkü artık asla

Yarınki gün...
Geçmişteki bir günü
Hatırlattı,ahlattı,
O zamanlar bir itiraf vardı,

Bu dönem başında yapıldı,

Özlemek özlemek özlemek...
Mesela günlerce
Hep o şarkıyı dinlemek...
Aynı mesajı okuyup,
Onları düşündükçe
Boşa yere yaş dökmek.

Bak sevgili!
Sensiz bir yeni günü
Daha çiğnedik geçtik işte.
Sessiz sessiz
Zaman geldi geçti.
Bu aralar yalnızlıkla,

Kaldrımda yürürken yavaş yavaş,
Akar gözümden su misali yaş,
Ne olacak bu halimiz arkadaş?
Ne zaman bitecek aşkla olan savaş?

Bitmez sevdayla cenk cephane bitmedikçe,

Yeni sevdalara yelken açtı gönül haydi vira,
Yol alırken deryada çıktı birden fırtına,
Gelen dalgalar tekneyi kıra kıra,
Battım,bir balık gibi vurdum karaya,

Yok yakamozdan güzel yansıma,

Sanki gülüşlerinde
Saklıyordu aşkı.
Ve ben her gördüğümde,
Bir daha bir daha
Aşık oluyordum.
Şiirlerimde hep