Ömür Yılmaz Şiirleri - Şair Ömür Yılmaz

Korku sarıyordu yüreğimi,
Elimi,dilimi,gözümü...
Sevdiğimi anlayacak olması
Ürkütüyordu beni.
Neden diye sormayın!
Ürkek bir ceylan gibidir

Bir nur doğdu,
571 yılında Mekkede,
Allah gönderdi onu,
Doğruyu göstersin diye,
O,insanlara
Güzel ahlakı anlattı,

Ne kaldı ki geriye?
Göçmüş gönlümden,
Harap,bitap...
Yerle bir olmuş kalpten,
Enkazdan başka.
Ne kaldı ki geriye?

Ve aslında sevdalanmak!
Birine abayı yakmak!
Orta çağ avrupası kafasıdır!
O karanlık buhran gibidir.
Aşkın büyülü perdesi
İnince gönlün gözüne,

Merak ediyorum...
Gülüşüne ölüşümü
İzlemek diyorum
Nasıl bir duygu?

Öyle bir sevmeli ki insan!
Ayrı kaldığında
Sevdiğinden,
Mesafeler diyorum
İntihar etmeli üzüntüsünden.

Zaman uzaklaştırıyor sana beni,
Bir kader mahkumu gibiyim;
Aşk tipi tutukevinde,
Pişman,düşman,darma duman...
Duvarlara soru soran,
Aynaları arkadaş sayan biri.

İçimde bir kıpırtı var bu gün
Yeni duygular yeni insanlar...
İçimde bir heyecan var.
Kabuğumdan çıkar gibiyim

Yollara attım kendimi

Yağarken
Kar taneleri
Çarpmaz ya birbirine,
Seni sevmek de,
Öyle bir şeydi işte.

Bir sevda mevsimi
Dönencesindeyim.
Düşünüyorum,
Düşünüyorum...
Düşünü düşlemeyi
Niye niye