Ömür Yılmaz Şiirleri - Şair Ömür Yılmaz

Saklambaç oynuyorduk,
Ben ebe olmuştum,
Sayıyordum,
Bir,iki,üç...
Ardından
Biz saklandık,

Zaman uzaklaştırıyor sana beni,
Bir kader mahkumu gibiyim;
Aşk tipi tutukevinde,
Pişman,düşman,darma duman...
Duvarlara soru soran,
Aynaları arkadaş sayan biri.

İçimde bir kıpırtı var bu gün
Yeni duygular yeni insanlar...
İçimde bir heyecan var.
Kabuğumdan çıkar gibiyim

Yollara attım kendimi

Bir nur doğdu,
571 yılında Mekkede,
Allah gönderdi onu,
Doğruyu göstersin diye,
O,insanlara
Güzel ahlakı anlattı,

Yağarken
Kar taneleri
Çarpmaz ya birbirine,
Seni sevmek de,
Öyle bir şeydi işte.

Tadı yok
Hiç bir şeyin
Sen olmayınca!
Hayat çekilmiyor
Sensizliğin şakağında.
Tadı yok aşın,işin!

Kim bilir...
Belki de
Gerçek aşkı arayış,
Yalnızlığın evrim geçirmiş
Diğer adıdır.

Senlerin nostaljisiyle
Yaşamak
Kolay kolay değil ki!
Yokluğunun varlığı
Diyorum azraille
Eş,arkadaş sanki!

Sen aşka tutulacak kadar
Büyümedin daha.
Sen sevdaya yakışacak kadar
Masum bir çocuk değilsin.
Aşka inanmıyorum
Boş iş diyorsun ya!

Çanakkale! Diye
Haykırınca
Tüylerim diken diken...
Çanakkale!
Bir avuç yerde
Unutulmayan