Ömür Yılmaz Şiirleri - Şair Ömür Yılmaz

Yol ayrımı vardı gezinin sonunda,
Baktı ama gizledim gözlerimi,
Dinledim son sözlerini,
Sarılırken baktı belki arkadaş,

Belki dostça,

Şairin dediği gibi
Olmuyor her şey de,
Hani söylüyor ya
Ben sana mecburum
O işte öyle değil,
Mecburiyet,

Bir kadife karanlıktayım bugün,
Suskun,yorgun dargın,bitkin...
Sadece ''yetim'' ''sanki öksüz''
Say ki yalnızlığa bürünmüşüm,
''Aşığım'' belki aşka belki yalnızlığa,
Bilinmezlerdeyim,çıkmazlarda....

Bu kışın soğuğu değil,
Beni senin o
Soğuk bakışların
Üşütüyor.
Ne olur bunu yapma bana!
Zaten kör kütük

Bundan sonra,
Bana değil
Zeytin dalı,
Asırlık çınar dalı
Uzatsan da,
Kararım değişmez.

Bile bile ölüme
Gitmektir bir bakıma
Aşk...
Pembe düşler
Düşleyerek.
Polyana gibi

Sonra,sonra...
Çekip gider,vurup gider!
Seni terk eder!
Bırakıp gider....!
Bırakır arkada,
Kopkoyu,depderin,kup kuytu

Güle ötmüyorum artık beni bu bahçeden alın!
Gül! sana gönül koydum diye ne dövün ne de alın!
Gönlümü size kaptırdım orkide hanım,lütfen alın!
Zaten helal su emmissiniz kar beyaz o güzel alın...!

Aşk ah'tır
Aslında bir yerde!
Yeşertilen umutlara
Ateş döküldüğünde,
Ö'mür ölüme
Toprak toprak

Zoruma gidiyor!
O kadar yakın
Durduğun halde,
Sana dokunamayışım.
Ağırıma gidiyor!
Ağırdır diye sevgimi