Ömür Yılmaz Şiirleri - Şair Ömür Yılmaz

Her yaş döküşüm
Benim;
Ölmektir!
Gömülmektir
Al mı al
Aşk topraklarına.

Sen olmayınca,
Her sabah söylediğim
Kuyruklu bir yalandır,
Günaydın...

Gök ağlayınca kavuşur sevgilisiyle yağmur,
Kokar etraf mis gibi çamur,
Sesi yağmurun müzik orkestrasına andırır,
O sırada bülbül güle sırnaşır.

Dinince göğün feryadı,

Hatırlar mısın?
Son ''seni seviyorum! ''
Dediğimde,
Elin göz tetiğinde
Yine vuruyordun!
Yine sıkıyordun!

Karşılıklı çok şey
Konuştuk da...
Hala söyleyemediğim
Bir şeyler vardı hani,
Vardı bir noksanlık yani.
En mühim olan kelamı

Bazısı aşkı
Yaşar hayallerinde.
Bazısı ise
Haya yerlerinde!
Onlara sormadan
Edemiyorum:

Gözlerindeki
Ayrılık sesini
Duyuyordum.
Ayaklarının
Duruşlarından
Belliydi veda.

Sen sessizliğimin sesi,
Sen yüreğime tane tane
Yağan kar tanesi.
Ben bir ömür kağıdıyım
Sen yaz sen sil beni!
Gönül bahçemin solmayan

Şehir ah koca şehir
Yuttun bitmez dediğim
Şu kocaman aşkımı
Aldın yedin bitirdin.
Hala daha doymadın mı?
Hala aç mısın?

Çakışacak yollarımız
Günün birinde!
Sen bakacaksın
Ben bakacağım,
Geleceğiz yine
Göz göze