Ömer Temel Şiirleri - Şair Ömer Temel

İstanbul'u özlemek mi?
aklımdan bile geçmiyor.
Çünkü aklım hep O'nda
Çağırsam da gelmiyor.
Dostlara hasretim yok.
Hiç dostum olmadı ki.

Her ayağın menzilinde ayrı yol,
İnişsizdir yokuşlarım düz benim.
Her bedenin misafiri ayrı kul,
Omuzuma ağır gelen öz benim.

Uzun olur tutsakların gecesi,

Bir uçak kadar hızlı geçtin üstümden.
Bir hayal kadar görebildim yüzünü.
Bir dokundun, ateş çıktı gönümden.
Özledim, gamzeler saçan gülüşünü.

Bir uçak kadar hızlı geçtin üstümden.

Bir can bir cana ancak,bu kadar hasret duyar.
Sağ yanımdan ayrılsan,sol yanıma kan damlar.
Şimdi ne sağım senle,ne de solumda sen var.
Düşün ki yüreğimde, nice yangınlar yanar.

05.11.2006

Gecesi belli değil,
Tarla sularken uyur.
Gündüzü belli değil,
Yalnız emret ve buyur.
Günde yirmi kez terler,
Ama kırk kere soğur.

Dedim emmi ne hal dedi yatirıh,
Üç hanelik köyde cirit atirıh,
Tilkiye çakala kurda çatirıh,
Bizim eller değişmiyor yegenim.

Dedim teyze ne hal dedi ne bilim,

Özellikle sen ol diye,
Ben mi dedim Kader Bey'e.
Sen bir el'den ben bir el'den,
Geldik girdik bir kefeye.

Hayran oldun,kurban oldun,

Benmi istedim,iki başlı ıstırabı,
Tek birtane başımla.
Bir yangına yeter suyum yokken,
Şimdi nasıl tüm şehrin,
Ahşap yangınlarını söndüreyim.
Ya gel bir başından tut,

Uykusuz yüzlerce gece,
Üç beş satır şir’e gömdüm.
Kalem elime değeli,
Cayır cayır yanar gönlüm.

04.03.2006

Ne yaşanmış sa hepsi benim,
Hepsi benim hazinem;
Yaşamışsam benimdir altınıyla, gümüşüyle,
Hem,gururla benimdir,tahtasıyla,tenekesiyle.

Kırılganlıklarım ve alınganlıklarım oldu elbet.