Ömer Temel Şiirleri - Şair Ömer Temel

Çok özledim, O hırçın memleketi.
Biraz çermik,biraz yemlik,bal getir.
Yarenliğe hasret kaldı kulağım.
Biraz Emrah,Biraz Reyhani getir.

Söğüdünü,kavağını,dalını,

Kendimi boşluklara bırakmam,
Çok dolu olduğumdan, be Abdurrahman.
Daha büyük sıkıntım: Ben ağlayamam.
Korkarım ki dünyaları sel götürür ağlasam.
Önce beni boğar bu kanlı gözyaşlarım.
Sonuçta bir insanım kendime de kıyamam.

Birtek hüzne dayanamam;
Çocuk gözlerinde ki hüzne.
Çocukca boyun büküşüne,
Ağlarken, iç çekişine.

Birtek hüzne dayanamam;

Zamanı geçince sevda çağının,
Eskiyen yüreğe yar ağır gelir.
Kışı çetin geçer gönül dağının.
Eskiyen küreğe kar ağır gelir.

Delikan çekilir durulur insan,

Ali Ali derler,Bir büyük çığır.
Gönlü kılıcından dahada ağır.
Peygamber yaveri; Allah'a hazır.
Ali hepimizin Pir'idir dostlar.

Kardeşi kardeşe boğdurmadı mı?

Üç kuruş maaşı kiradır evi,
Onun için dönmez eli Mehmed'in.
Sırtına vermişler koca bir devi,
Ondandır doğrulmaz beli Mehmed'in.

Başbakan buyurur en az üç cocuk,

Dilimi sevdim,Dinimi sevdim,
Yobazı asla!
Deli'yi sevdim,delikanlı'yı da,
Döneği asla!
Fakiri sevdim, fukarayı da,
Dilenciyi asla.

Palandöken görmüşlüğün varmıdır,
O bir efsanedir varda çöz balam.
Yılda bir kez yağan tozak karmıdır,
Garbın kışı Erzurum’da yaz balam.

Dedemde yıkanır deniz suyunda,

Ben, tek seni sevdim.
Sende ben kadar,
Firari gurbetleri.
Hemde dünyalar kadar.

Ben, tek sana güvendim.

Bu yurt eski ipekyolu,
Şimdiler de köpek dolu,
Hey gidi hey Anadolu,
Ne Ağrılı başın varmış.

Doyurmuşsun kurdu kuşu,