Ömer Temel Şiirleri - Şair Ömer Temel

Biti biraz kanlanınca,
Sırtı hemen kaşınıyor,
Azda cebi canlanınca,
İnsanlığı aşınıyor.

Çaresiz anadan doğma,

Zirvelerin zirvesini,
Şehr-i Âlayı özledim.
Reyhaninin beldesini,
Hasangalayı özledim.

Azmı gezdim sazağında,

Gözümdeki fer tükendi karardı,
Yüreğimde yağ kalmadı çabuk gel.
Saçım beyazladı benzim sarardı,
Yerinecek çağ kalmadı çabuk gel.

Oğul, oğul verdi. kız bahta erdi.

Yaşım kırkiki ama kendim dünkü çocuğum,
Yıllar eridi bitti,bitmedi çocukluğum.

Hep beraber büyüdük,ben dahil dört çocuğum.
Onlar kocaman oldu, ben hala yavrucuğum.

Ufuk çizgisinde mi benim yarla düğünüm,
Ahirimiz kördüğüm uzaklarda gördüğüm.

Vicdan çamaşırını çıkarıp attı alem,
Can değil kan yazıyor namluda kurşun kalem.

Bu kor yürek bende iken,
Nere gitsem aynı yangın.
Zulüm meslek insan köken,
Nere gitsem aynı yangın.

Sürü sürü sığır davar,

Adam vardır arkasından koşulur.
Adam vardır arkasından kusulur.
Adam vardır arkasında dualar.
Adam vardır arkasında ahlar var.
Adam vardır arkasından ağlanır.
Adam vardır arkasından yuhlanır.

Dur durduğun yerde gönül,
Gidilesi el mi kaldı.
His yoksulu ferde gönül,
Dökülesi dil mi kaldı.

Düzenbazlar sürüsüne,

Kestim bütün umudumu,
Yar yoluna kurban ettim.
Terkeyleyip düş yurdumu,
Yar yoluna kurban ettim.

Sildim bugünden geriyi,

Benden hiçbirşey eksiltmedi,
Yokluğun,yoksun'luğun.
Çok iyiyim ve sağlıklıyım.
Sadece yarım akıllı oldum.
Birçok şeyi hatırlamıyorum.
İştahımda düzeldi;