Ömer Kılıçay Şiirleri - Şair Ömer Kılıçay

Hiç gitmedin ki...
Sıcaklığın üzerimde hâla,
Gözlerimde gözlerin, dudağımda tadın
Aklımda o son sarılışın,
Hiç gitmedin ki...
Dalgalı saçların omzumda,

Gönülden geldi eyledim nazar,
Ak benizli, sevdiğim dilber,
Bir gülüşle getirdi bahar,
Kuruyan bahçede yeşerdi heryer.

Kibar, kibar yürür incitmez yerleri,

Yüzümü yıkadım bu sabahta,
İçimi buruk bir sevinç kapladı,
O vardı aynı zamanda yoktu.
Olsundu benim için,
O benimdi ya,

Sayfa sayısı belli olmayan bir kitap verdiler elimize.
Kitabın ağırlığından mı yoksa verilen ödevleri yapamama korkusundan mı daha ilk sayfasında ağladı herkes.
Kimileri ikinci sayfasında kimisi sonraki sayfalarda sesli okumaya başladı.
Eli kalem tutanlardan;
Bazıları dokuzuncu sayfada, kimi de on ikinci sayfasında yazmaya başladı.

Herkes ben olmaz, Herkes sen olmaz,
Herkes biz olamaz.

Biz diye birşey kalmadığı zaman,

Herkes ben olur,

Hani gözlerimde neşe buluyordun
Şair sözlüydüm, dudaklarım senindi.
Hani yüreğimde yer tutmuştun
Gönlüm sana geniş, başkasına dardı.

Bensiz günler sana haramdı,

Karlar yağdı, boran oldu gönül dağım
Feleğe ne deyim kadere mi küseyim
Yaz geldi derken kışa döndü bağım
Feleğe ne deyim kadere mi küseyim

Simsiyah oldu da yağmadı yağmur

Gönül bahçemde kümelenmiş kara bulut,
Nazenin çiçeklerim toprağında rahat değil,
Ha yağdı, ha yağacak
Dayanmaz ki gövdeleri ihtişamlı yağmura,
İncecik kökleri sökülür yerinden,
Gönül bahçemde kümelenmiş kara bulut,

Seni düşünürken kapanmış gözlerim.
Serçe ürkekliğinde uyandım bu sabah.
Telaşlı ve hızla atarken yüreğim.
Uykuya daldığımda aklımda olanla.
Sanki, mutlu günler sona erecek de benden gidecekmişsin gibi,
Sanki, seni benden koparacak gibi, üşütmeden esen Eylül rüzgarları...

Fani dünyadan bir tad almadan
Eller gibi mutlu olup gülmeden
Gönlümün yarini bulamadan
Bağrım yandı güllerim soldu

Aşıklar elinde yandı sinem