tadı kalmadı dünyanın
sevdiklerim gidiyor bir bir
bom boşkaldı yanım yörem
ne gelen bahar güzel
ne açan çiçekler
ne güneş,
yaşam,
tiyatrodur bazı insanlar için,
sadece sahneler,
ve,
figüranlar değişir,
oynanan oyunda,
umut ağacımdan,
bir yaprak kopmuş bu sabah,
belli ki,
zamansız bir rüzgar esmiş,
ayırmış,
dalından...
inan birtanem...
daha,
birbirmizi görmeden,
kararlaştırılmış her şey,
yukarıda bir yerde...
karşı durulmazdı,
sözcükler,
yüreğimden dökülür benim,
kalemimden değil...
hak edenedir hepsi,
önüne gelene değil...
yanılsak da,
Bir yıldız parıldadı göklerden,
Rengi gözlerin gibi, adı sen...
Aydınlandı tüm karanlıklarım,
Gece gülümsedi sevincinden...
Şarkındır dudağımda söylenen,
hasret,
kurşun yemişe döndürdü,
nefes alamaz oldum buralarda...
evim,
sizler,
sevdiklerim...
................................kokunu götürüyorum içimde............
ayrıldığımdan beri,
İstanbul 'dan,
beynimde dans ediyor,
kelimeler...
yazın tam ortasında yağdı kar,
daha yeni çiçeklenmişken dallar,
ne olduğUnu bilemeden,
dondular...
hiç kimse anlamadı çektikleri acıyı.
zaman belirsizdir, bilinmez, içinde neler saklar…
güneş yakarken gün ortası,
buza keser dünya bir anda, içiniz donar...
yıkılır, güvendiğiniz kocaman dağlar,
sağır olur her yer, tükenir umutlar…
an gelir… ses duyulur uzaklardan,
Antolojide ilk yorumum bu ve soyad daşıma özel oldu...
Soyad daşım şiirlerinizi okuyorum kurduğunuz cümleler yazın ortasında yağan yağmurlar kadar serinletici.....
Yüreğinize sağlık....