Nuriye Akyol, 1970 yılında Sivas’ın Kolluca köyünde doğmuş bir şairdir. Edebiyat dünyasına katkılarıyla tanınan Akyol’un şiirlerinde genellikle doğa, yaşamın iç içe geçtiği temaları işlemiştir. Çalışmaları sıklıkla köy yaşamının ve doğanın güzelliklerini yansıtan lirik bir dille yazılmıştır. Kendisi, köklerine ve doğal çevresine duyduğu derin bağlılığı eserlerinde yansıtmıştır. Nuriye Akyol’un şiirleri, doğaseverler ve edebiyat tutkunları arasında ilgiyle okunan eserler arasındadır.
Hangi günü gördün akşam olmamış
Hangi gülü gördün, rengi solmamış
Hayat yoludur bu taşlı dikenli
Acaba var mıdır, bir yorulmamış.?
Hangi kuyu inmez dibine kadar
Adımı sorsanız diyemem ammâ
Tarihler, destanlar yazabilirim.
Taşı taş üstüne koyamam ammâ
Küfr'ün oyununu bozabilirim.
Sorma beyim, bilmem Fen'i, kimya'yı
Ey El-Kâhhar olan yetiş! Zûlüm vahşete döndü,
Sana inanıyor diye yüzlerce ocak söndü
Yâ Rabb'i Mescid-i Aksâ karalara büründü
Ne olur, gönder Allah'ım! Ebâbil kuşlarını
Dindir gayrı mazlumların kanlı gözyaşlarını. 🤲
Görüntüler öyle hızlı geçiyor
Biraz yavaşlayın, durun aynalar
Zaman kovalıyor, ömür kaçıyor
Yazgımızda var mı yarın aynalar.
"Kulum" demiş, dert vermişsin
Başım ve gözüm üstüne
Kapına lâyık görmüşsün
Ne koyarsan koy üstüne.
Sen bana canımdan yakın
Yıllarca emek verdi, büyüttü fidanları,
Gün geldi ayağına çelme taktı dalları,
Sona yaklaşan bir yol ve elinde bir baston;
Tek başına yürürken, çok düşündü bunları...
Bayrağım göklerde nazlı bir gelin
Gönlümde sevdası derin mi derin
Üzerine böyle sevgili yarin
Bir başkası haram diye severim.
Aylar, yıllar geçer soranım olmaz
Şu yalan dünyaya sanki gelmedim.
Varlığım görülmez, sesim duyulmaz
Buradayım, görün beni, ölmedim.
Bilmiyorum, hayal miyim, düş müyüm?
🇹🇷 BENİM BAYRAĞIM 🇹🇷
İslamın doğduğu, küfrün battığı
Toprağında şühedanın yattığı
Mazlumun güldüğü, zulmün bittiği
Yerde dalgalanır benim bayrağım....
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!