Yorgun düştüm çeke çeke derdini
Vazgeçtim vefası olmayan yârdan.
Ne kendimi aldım, ne de derdimi
Gayrı gidiyorum ben bu diyardan.
O yâr beni hep kenarda bıraktı
Uçan kuşlar yol gösterir doğru yönü bulana
Yol bitmiş olsada ne gam, kanatları olana...
Aç kanatlarını korkma, seni bekliyor gökler
Kapandı demekle olmuyor işte
Her yalana kanmaz gönül defteri.
Her boşluk, herkesle dolmuyor işte
Her gideni anmaz gönül defteri....
Sen, meçhul yolların nazlı yolcusu,
Sen, çölüme damlamayan bengi su,
Sen, ruhuma sızan yanık kokusu;
"Gül derdim" diyenin, derdi gül değil,
Ömür bahçesinde gül derlemiştir.
Gülün dikenine hor bakanı bil,
Hayatı boyunca hiç sevmemiştir.
Vatan tutmuş yiğitler var, gurbeti
Gönlüne hasreti yükler de gider
Ekmeğine katık etmiş hasreti
Kalbinde acıyı saklar da gider.
Ana baba, gardaş, bacıya hasret
Öyle darbeler yedik ki,
O yapmaz, o asla söylemez diye bildiğimiz dostlardan
Dermanını tabiplerin bilmediği dertlerin
Sebebini öğrendik hastalardan.
Doğduğum gün başladı yolculuğum
Yavaş yavaş sona doğru yaklaştı.
Tek günahsız yıllarım, çocukluğum
Her nefeste kendimden uzaklaştı.
Durmuyor hayatım, ilerlemekte
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!