Nuri Can Şiirleri - Şair Nuri Can

Kalbimin kırıklarını toplayıp avuçlarıma
Çekip gitsem bu şehirden
Anılar incinir mi?
Üşür mü? dalında bir yaz çiçeği

Ve bilir mi?

Sesine dokunsam sesim kırılır
kirpiğine dokunsam kirpiğim
yaralı bir serçeyiz incecik dallarda
nereye tutunsak bir yanı kırık

bir ince gönül sızısıdır bizimkisi

Havalan güvercinim havalan
siyahi günlere kaldı kalan

suskunluğun ince çığlığı
yaralıyor geceyi
ölü yıldızların koynunda gün

Ey Gül

Bilmem kimler kırmış nazlı dalını
kanıyor durmadan yüreğin ey gül
içli nağmelere vermiş ahını
dönüyor başında yaralı bülbül

Derviş olsam yunus gibi
Yönümü hakka çevirsem
Terkeylesem kibir kini
Benlik dağını devirsem

Şu gavur müslüm demeden

Mutluluk ağacıma gazaplar kondu
ihanetler el koydu hayatıma
deli bir rüzgarın öfkesinde savruldum
zaman akmayan durgun bir su şimdi
şimdi kalbim hüzün hüzün sevda
sevda sevda hüzün

Yaz geçer
sonbahar gelir
bir rüzgar eser
yapraklar düşer ardından sokaklara,
üzülürüm…
boynu bükük kalır ağaçlar…

ES VE HA

Seni türküler gibi sevdim
Es ve ha
öyle ince öyle kırık
dağ suları gibi serin

Gel ağladığımda mendilim, güldüğümde kahkaham ol,
susadığımda suyum, uyuduğumda rüyam,
soluksuz kaldığımda nefesim,
sustuğumda sesim ol.
Soluğunu rüzgar, bakışını bahar eyle gel bakışı harelim,
her sabah alnımdan öperek uyandır beni…

Ah… çocuk
vakitsiz açan
bit çicçek tarlası gibi
yüreğin

beyaz kardelenler