Nuri Can Şiirleri - Şair Nuri Can

Ey gönül mihrabımda sultan
ey sabah yıldızının kızı
ey eşsiz dolunay ışığı
ey vefa göğünde hilal
denizler kraliçesi Myra
ben ki gam rüzgarlarında bir geda

Benim ömrüm kimsesiz bir çığlık
Kırık bir figan akarsularda sesim
Çağlayanlara vurur yankısı

Mavisi yağmalanmış bir gökyüzüyüm
Karanlığın ortasında

Kalk anam kalk, Allah aşkına kalk
bak mevsim umut mevsimi
papatya mevsimi, gül mevsimi
mevsim bahar
dağlar kar
suların coşup taştığı zamandır...

Ah! Kınalı Ceylan

Kınalı gözleri dağlara vuruyor ceylanların
renk değiştiriyor hayat
aşka taht kuran rüzgar saçlı kızın sevdasında
kirli yağmurlar yağıyor kimsesiz yalnızlıklara

”...hayat bize mutlu olma şansı vermedi sevgili.
biz kendimizden başka herkesin üzüntüsünü üzüntümüz,
acısını acımız yaptık çünkü.
dünyanın öbür ucunda hiç tanımadığımız
bir insanın göz yaşı bile içimizi parçaladı.
kedilere ağladık, kuşların yasını tuttuk...

Bütün denizlerden uzak
bir coğrafyaydı büyüttüm gözlerimde
yıldızsız gecelere kanarken içim

bir anıydı büyüttüm
bir ayrılıktı, bir özlemdi

Sınırsız sevdim gökyüzünü
sevemedim tutsaklığı bi-türlü

güvercinleri
mavi
göklerde

Yıllar gelip geçti zaman değişti
Bir sen değişmedin şu yüreğimde
Dağlara kar düştü duman değişti
Bir sen değişmedin sevdiğim bende

Ovalar nehirler düzler değişti

Ben senin çocuksu gülüşünü sevdim en çok
saçlarına günün düşüşünü
bir sevdayı bölüşünü yeryüzünde
gülüşün bahar buğusu senin
gülüşün bir avuç su
gülüşün gül

Her aynada bir yüz unuttum
her kıyıda bir göz
bastırdıkça yanan yüreğimin üstüne ellerimi
iliklerime dek ürperdim
sıcak bir cehennem oldu dünya
anladım ki hiç bir mevsimde yeşermiyor acı