Nuri Can Şiirleri - Şair Nuri Can

Gökmavisi bir çiçeğim ıssızdağbaşlarında
bir rüzgarın sesini duyarım, bir de pınarların
akşam olunca yüreğimde kırlangıçlar beslerim
bir fısıltı gibi içime seslerim sevgilimin ismini

gözleri kocaman bir göğüm ben

Bitmesin bu hayal
bitmesin bu hülya
gitme hep yanımda kal
bir ömür sürsün rüya

Sensin sevincim neşem

Ey yoksul iklimlerin bâd-ı sabahı
ey yaralı gönlümün öksüz ahı
kırsam hasreti zincirlerden
mecnûn eylesem salsam çöllere
dönüp gelir mi acep?
güvercin eylesem yüreğimi

Gittin
hüzün kokulu bakışlar bırakarak
ardında
gidişin, yarama tuz basılmış acı
gidişin
karlı kış gecesi

Bir eskici dükkanına bırakıp hüzünleri
kapılara, evlere vurup kilidi,
bu şehri, bu sokakları terkedip gidelim
gidelim buralardan gidelim dostum
bağlayıp atımızı bir han duvarına gidelim...

Küçüktüm
büyüdüm
yitirdim çocukluğumu
büyüdükçe ikiyüzlülüğü tanıdım
tanıdıkça yaralandım
yaralandıkça boğazıma düğümlendi hayat

Hasretin çölünde açınca kuyu
vurunca yüreğe hasretin suyu
biz ayrı kalsakta bir ömür boyu
senede bir selam salıver yeter

yağmura hasret susuz çöller gibi

Ben sanatı bir „iç hesaplaşma, içsel bir dürüstlük“ olarak görüyorum. En başta sanatçının düşünce biçimiyle, yaşama biçiminde farklılık olmaması gerekir. Her şeyden önce hayatında ahlaki normlara değer vermelidir sanatçı. Bu değer yargıları dinden ya da geleneklerden kaynaklanan bir „ahlak biçimi“ değil. İnsanın dürüstçe bir bilgiyle aydınlanarak daha sağlam bir ahlak kültürü edinebileceğine inanıyorum. Ahlaklı olmanın temel ilkesi kimseye haksızlık etmemek felsefesinden yola çıkarak, kendine olan özsaygısını yitirmeden hayatını anlamlandırmaya çalışandır sanatçı. Öncelikle sanatçı, bir insan olarak kendi kendisine karşı, topluma karşı sonra da sanata karşı dürüst, tutarlı ve duyarlı olması gerekiyor. Başka bir tabirle adam gibi adam yani, yaşamı ile düşünce biçimi arasında bir fark olmamalıdır..

Biliyoruz ki, toplumumuzda ahlaki değerler dışında sanat her gün biraz daha erozyona uğramaktadır. Karmakarışık bir toplumsal yapıya sahibiz. Sanat kavramının en çok yozlaştırıldığı, kirletildiği bir yer oldu ülkemiz. İçinde yaşadığımız toplumda sahtekarlık, kayırmaca, rüşvet, yalan, şöhret ve sansasyon hep ön planda tutulduğu için. Gerçek sanatçılar bir yerde toplumumuzdaki bu tür davranışlar yüzünden hakkettikleri yerlere gelememektedir.
Kültürsüz, ilgisiz, bilgisiz, estetik bilinçten yoksun bir sürü insanın televizyonlarda ahlak dersleri vermesi yada sanatçı olarak lanse edilmesi, sanattan kültürden az çok nasibini almış insanlarda rahatsızlık yaratıyor. Bence sanatçı kültürü, bilgisi, ilgisi, davranışları ve yaşam biçimi, kısaca kişiliğiyle toplumu pozitif yönde etkileyebilecek nitelikte olmalı. Oysa medyada sanatçı olarak boy gösterenler, değil örnek olmak, doğru dürüst davranmaktan ve insan gibi konuşabilmekten acizler. Sanatçı sıfatı taşımayan bu insanlar birkaç uyduruk kelimeyle bugünden yarına şöhret ilan ediliyorlar.

Sanat, yeni bir şeyler üretmek, yeni güzellikler keşfetmektir. Her sanat dalının kendine has bir dili, rengi ve tadı vardır. Taklitle sanatçı olunmadığı gibi sanat eseri de yaratılmaz. Sanatçı yaratıcı olup, ardından kalıcı eserler bırakan insandır.

Seni nasıl unuturum usul boylum, nazlı huylum
yeşil gözlüm aybakışlım, bal sözlüm, gülnakışlım
nasıl unuturum seni
deniz yeşili gözlerini, ipek sarısı saçlarını
kalbim kalbine düğümken

center/marquee/center/h2brcenterimg src=' http://www.edebiyatdefteri.com/resim/resimli_siir/buyuk/100945.jpg' width='315' height='400'

Gülümse Güneşe Umut Yeşersin

Türküler söyle dost yüreğine
gülümse güneşe umut yeşersin