Nuri Can Şiirleri - Şair Nuri Can

(şarkı sözü)

Bahar sensin, bahçe sensin, gül sensin
şiir sensin, mısra sensin, dil sensin
ateş sensin, duman sensin, kül sensin
hangi yöne gitsem, kimi sevsem sensin

Bağışla beni kalbim!
kanatlarından vurulmuş kuş gibiyim hayatın karlı yamaçlarında
senden başka yok sığınağım
gözlerimde dalları fırtınalarda kopmuş bir ağacın hüznü
bahtıma düşen gurbet, yüreğime sığmayan hasret
başımda gam, nemli kirpiklerle,

Dağ sesli bir kuş konunca kirpiklerime
gazel döker bahçelerim mevsimsiz
kervanlar sıralanır yollara bir bir
düz ovada akan ırmaklar gibi
gelip serilir gönlümün kıyılarına özlem
gelip yayılır gögsümün kırlarına

Yoktun!

sustum
susmak kırgınlıksa
sustum işte
solgun bir gül gibi

Aşk
Yüreklere şiir, dudaklara mühür
ölümsüzlüğün adıdır aşk

Aşk
rüzgara asılmış

Ey umut yeşili
gök mavili
alı al
moru mor
dalı nar
deseni güllü bahar

Bir mavi denizdeyiz şimdi seninle
ak bir martı gibi umut ve sevinç yüklü gemimiz
mutluluk rüzgarları vuruyor yelkenlerimize
pupa yelken yol alıyoruz sabaha
güneşli günlere çıkıyoruz, mavi gecelere

Her sonbahar gelişinde dökülür yapraklar birer birer, her biri bir tarafa savrulur… “Hazan mevsimi, doğanın da ölüm mevsimidir” derler… “Elveda zamanı, hüzün mevsimi, ayrılık mevsimidir” derler. Oysa ben mevsimler içerisinde en çok sonbaharı severdim bir zamanlar. Uçurum kenarlarında açan sarı sarı çiçekleri bir de çiçekler arasında. Düşme tehlikesiyle de olsa uzanıp kokusunu içime çekerdim yudum yudum, nefes nefes... Hayatın bütün derinliğini, dinginliğini, gizini orada ve onlarda bulurdum...

Dalından ayrı düşen her yaprağın hüznünü yaşıyorum şimdi ey hayat! Sararmış, gazel olmuş, solmuş ve rüzgarın önünde savrulan yaprakların hüznünü… Gönlümde sonbahar rüzgarları esiyor, şarkılar daha bir içli çalıyor şimdi, gönlüm yorgun, gönlüm küs, gönlüm suskun... Boğazımda düğüm düğüm hasret, bulut bulut gözlerimde çakıyor şimşekler...

Gurbetten gurbete savrulan insanların iç acısını duyuyorum içimde her sonbahar gelince... İçimden kopan her duygu kırıntısı yüreğime batıyor...

Bahar geldi mi
cemreler düşer toprağa
göz ıslağında yeşerir umutlar
tomurcuklanır sevdaya bilenmiş yürek

isyan gülleri açar kızıl kor

sen benim
bitmeyen hasretimsin uzak kıyılarda
ne sular öpüyor dudaklarını
ne dudakların değiyor sularıma
aramızda kocaman nehirler akıyor
yalınayak düşler doluyor heybeme