Nurettin Sevim Şiirleri - Şair Nurettin ...

İmandır bu cihanda, insanı insan eden.
İmanı olmayana insan denilmez zaten.

Burada hiç kimse başıboş değil.
Dünyaya imtihan olmaya geldik.
Kimisi dertli de kimi hoş değil.
Dünyaya imtihan olmaya geldik.

Kimisi varlıkla, kimi yoklukla.

Başka şeyi bilmeden, sen seni bil, sen seni,
Menzile varamazsın, aşamazsan bendini.
Şeytan seni aldatır, kimse bilmez fendini
Nefsine esir olma, öze dön bırak teni.
İnsana “insan” denmez, bilemezse kendini.

Duçar olunca derde.
Ararsan derman nerde?
O, dermandır her derde.
Gelin Allah diyelim.

Verilen söz tutulur.

Gel seninle dost olalım.
Kaçma benden, gel kardeşim.
Aynı vardan var olmuşuz.
Topraktan insan olmuşuz.
Yaradan’a kul olmuşuz.
Çamurumuz kil kardeşim.

Güneş değil aslında ufukta gurub eden.
Ömrümden bir gün bitti.Gençliğim geçip giden.

Ölüm, ne ihtiyar ne de genç seçer.
Ecel şerbetini her nefis içer.
Hayat çok kısadır, tez gelir geçer.
Üç nefeslik zaman, ömür dediğin.

Dizlerinde kalmaz gücün, kuvvetin.

Yorgunuz, yürüyoruz birlikte,
Çakıllı, dikenli, taşlı bir yoldan.
Her an, her saat bir tehlike,
Ejderhalar saldırıyor sağdan soldan.

Gidiyoruz gündüz gece demeden,

Malayani konuşma hiç.
Boş sözün olmaz tesiri.
Söylenen söz geri gelmez.
Sözünün olma esiri.

Çok konuşan yalan söyler.

Bir zamanlar bir adamın.
Sabırsız ve çok sinirli,
Öfkeli bir oğlu varmış.
Birisi bir şey söylese,
Hemen kalbini kırarmış.
Babası bu vaziyete,