Nilgün Aras Şiirleri - Şair Nilgün Aras

ömrüm bir sürgünsün kendi krallığında
hileli bir oyundasın anlıyorsun
dalgınsın
dalgınlığın her şeyin farkında

yorgunsun kapanıyor gözlerin

bu akşam ben
onarmayacağım insanoğlunu
gidiyorum içinde ne varsa kırık
bin başka evren çağırıyor

çımacının işi vapur bağlamak

babama dudak ısırtacak
sövgüsün inancım değerlisin
söylesem ayıplayacak öğretmenim
annem sokağa salmayacak beni

ağır şakaların var, aklı sürüye gizlersin

adam çok yaşlı
trenler çok sabırsız
istasyondaki bank da istemez haliyle
raylar alıyor kar altında
iki mavi fener sanıp gözlerini

Tatlı şarabı ve
Sarman kedisi vardır
Şöminelerin

Neden her seferinde
Terk eder kedi

akşamları suya iniyoruz güneşle
hiç şüphe yok iki güzel ceylanız
boynumuz ne kadar ince
biz göle eğildiğimiz zaman

biz göle eğildiğimiz zaman

uzanmış sana veriyordum ki zamanı
son anda anladım aslında benimdir
asıldım fakat çok geç tutamıyorum
o artık ikimizin arasında
yükselen bir adam ağacı

Her sözcüğünü saklıyorum

İki atamdan biri çerçi
Doğuştan gelen haklarını satardı insana
Ben diğerine daha yakınım
Kavimlere kâhin olana

Pencere' n
savaşçı bir sokağa bakıyor
Sokaktan
düzinelerce ölü' n geçiyor
Parlamento' n
ölülerini takip ediyor

Havalandı bilmediğim dağlardan
Kondu yüreğime ateş kuşları
O bir akıştır geçer diyorlar
Neden kuş kanadında tütüyor zaman
Ne ileri gider ne geri kalır
Hep aynı yangına